Ferdynand IV Pozwany

Z Wikipedii

Ferdynand IV Pozwany (hiszp. Fernando IV el Emplazado, ur. 6 grudnia 1285, zm. 7 września 1312) - król Kastylii i Leónu w latach 1295-1312.

Był synem Sancho IV Odważnego i Marii de Molina.

W chwili śmierci ojca był 9-letnim dzieckiem i tylko dzięki wysiłkom matki i sporom pomiędzy arystokratycznymi rodami Haro i Lara udało mu się zachować tron. Aragonia w końcu przestała popierać synów Ferdynanda de la Cerda (infantes de Ia Cerda) w zamian za ustępstwa terytorialne w Murcji. W 1309 r. zdobył Gibraltar z aragońską pomocą. Zmarł nagle podczas przygotowań do ataku na Grenadę.

Jego przydomek był wynikiem sprawy dwóch braci o nazwisku Carvajal, których skazał na śmierć i którzy przed swoją śmiercią wezwali go na sąd boski na dowód swej niewinności. Prawdziwość tej historii budzi jednak wątpliwości, nie pochodzi bowiem od ludzi współczesnych Ferdynandowi, i przywodzi na myśl podobną historię Jakuba de Molay.

W 1302 r. poślubił Konstancję, córkę Dionizego Portugalskiego i Izabeli Aragońskiej. Z małżeństwa tego narodziło się 3 dzieci:

• Eleonora (1307-1359) żona Alfonsa IV Aragońskiego
• Konstancja (1308-1310)
• Alfons XI (1311-1350) następca Ferdynanda na tronie Kastylii i Leónu.

Poprzednik Sancho IV Odważny

Król Kastylii i Leónu 1295-1312

Następca Alfons XI