Ferruccio Valcareggi
Z Wikipedii
Ferruccio Valcareggi (ur. 12 lutego 1919 w Trieście, zm. 2 listopada 2005 we Florencji), włoski trener piłkarski.
Jako zawodnik występował w Lucchese, Bolonii, Fiorentinie, Vicenzie i Triestinie. Sławę zdobył przede wszystkim jako trener. Był asystentem selekcjonerów reprezentacji Włoch na finałach mistrzostw świata w Chile w 1962 i Anglii w 1966. Po słabym występie kadry w Anglii (Włosi odpadli po porażkach w meczach grupowych z ZSRR i Koreą) został pierwszym trenerem. Początkowo prowadził reprezentację wspólnie z Helenio Herrerą, od 1967 samodzielnie.
W latach 1966-1974 prowadzona przez niego reprezentacja Włoch przegrała zaledwie osiem spotkań. Zdobył wraz z zespołem mistrzostwo Europy w 1968. Na turnieju finałowym mistrzostw świata w 1970 Włosi dotarli do decydującego meczu, w którym ulegli Brazylijczykom. W 1974 był najstarszym trenerem na mistrzostwach świata w Niemczech; po odpadnięciu jego drużyny na etapie grupowym (m.in. wskutek porażki z Polską) został zastąpiony na stanowisku selekcjonera przez swojego asystenta Enzo Bearzota.
Źródła:
- Andrzej Gowarzewski, Encyklopedia piłkarskich mistrzostw świata, Wydawnictwo Sport i Turystyka, Katowice 1990
| poprzednik: Helenio Herrera |
Selekcjoner w latach 1967-1974 |
następca: Fulvio Bernardini |
1 Albertosi • 2 Anastasi • 3 Anquilletti • 4 Bercellino • 5 Burgnich • 6 Burgarelli • 7 Castano • 8 De Sisti • 9 Domenghini • 10 Facchetti • 11 Ferrini • 12 Guarneri • 13 Juliano • 14 Lodetti • 15 Mazzola • 16 Prati • 17 Riva • 18 Rivera • 19 Rosato • 20 Salvadore • 21 Vieri • 22 Zoff • trener: Valcareggi
1 Zoff • 2 Spinosi • 3 Facchetti • 4 Benetti • 5 Morini • 6 Burgnich • 7 Mazzola • 8 Capello • 9 Chinaglia • 10 Rivera • 11 Riva • 12 Albertosi • 13 Sabadini • 14 Bellugi • 15 Wilson • 16 Juliano • 17 Re Cecconi • 18 Causio • 19 Anastasi • 20 Boninsegna • 21 Pulici • 22 Castellini • trener: Valcareggi
