Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1966

Z Wikipedii

VII MŚ – VIII MŚ – IX MŚ
Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1966
Drużyny	71 (finaliści: 16)
Gospodarz	Anglia
Mistrz	Anglia
Rozegrane mecze	32
Strzelone gole	89 (2,78 na mecz)
Liczba kibiców	1 614 677 (50 458 na mecz)
Król strzelców	Eusébio da Silva Ferreira(POR)

VIII Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1966 zostały rozegrane w Anglii w dniach 11-30 lipca.

Mistrzostwami uczczono setną rocznicę powstania Angielskiego Związku Piłki Nożnej. Kilka dni przed mistrzostwami figurka Złota Nike, którą wręczano zwycięskiej reprezentacji, została skradziona. Ponoć później odnalazł ją kundel o imieniu Pickles^{[potrzebne źródło]}.

Po raz pierwszy przedstawiono maskotkę mistrzostw. Maskotka ta przedstawia lwa grającego w piłkę nożną ubranego w koszulkę z flagą Wielkiej Brytanii. Nadano mu imię World Cup Willie. Od tej pory każdy organizator Mistrzostw Świata prezentuje własną maskotkę.

W finale spotkały się reprezentacje Anglii i RFN. Anglia wygrała 4:2 i przed własną publicznością zdobyła pierwszy i jak na razie jedyny tytuł Mistrzów Świata. W finale hat-tricka ustrzelił Geoff Hurst, nikomu ani wcześniej, ani później nie udało się powtórzyć tego osiągnięcia w spotkaniu finałowym. Do legendy przeszedł drugi gol Hursta na 3:2, zdobyty w 100 minucie (10 minucie dogrywki). Po uderzeniu Anglika piłka odbiła się bowiem od poprzeczki, uderzyła o ziemię w okolicach linii bramkowej i wyszła w pole. Sędzia główny, Szwajcar Dienst nie widział dokładnie całej sytuacji, więc skonsultował się z radzieckim arbitrem liniowym, Tofikiem Bachramowem. Ten stanowczo stwierdził, że bramka została zdobyta zatem główny arbiter bramkę uznał, mimo gwałtownych protestów graczy RFN. Do dziś kwestia prawidłowości uznania bramki powoduje kontrowersje i nie została ostatecznie wyjaśniona, nawet zapisy z taśmy filmowej niczego nie rozstrzygnęły. Kilka lat temu analizy wykonane przez specjalistów z dziedziny balistyki wykazały że gol nie mógł paść. Mimo tego werdykt sędziego był ostateczny i Anglia została mistrzem świata. Statuetkę "Złotej Nike" kapitanowi drużyny Bobbiemu Moorowi wręczyła królowa Elżbieta II, a wszyscy piłkarze mistrzowskiej drużyny otrzymali tytuł baroneta. Trener Anglii Alf Ramsey został uhonorowany szlacheckim tytułem sir. Zwycięstwo Anglii było trzecim zwycięstwem gospodarzy turnieju w historii Mistrzostw Świata. Wcześniej dokonały tego: Urugwaj na MŚ w 1930 oraz Włochy na MŚ w 1934.

Klasyfikacja końcowa:

Królem strzelców został Portugalczyk Eusébio da Silva Ferreira ("Czarna Perła"), który strzelił 9 goli.

[edytuj] Stadiony

[edytuj] Składy drużyn

Państwa, uczestnicy Mistrzostw Świata w 1966 roku

Zobacz więcej w osobnym artykule: Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1966 (składy).

[edytuj] Faza grupowa

[edytuj] Grupa A

Na Mistrzostwach Świata w piłce

nożnej w latach 1930-1990 za zwycięstwo przyznawano 2 punkty, za remis 1 punkt, za porażkę punktów nie przyznawano

Kraj	Pkt	Bramki
Anglia	5	4-0
Urugwaj	4	2-1
Meksyk	2	1-3
Francja	1	2-5

11 lipca, Londyn, Wembley, Anglia – Urugwaj 0:0
13 lipca, Londyn, Wembley, Francja – Meksyk 1:1 (0:0)

Hausser 62 - Borja 48

15 lipca, Londyn, White City, Urugwaj – Francja 2:1 (2:1)

Rocha 27, Cortes 32 - de Bourgoing 15k.

16 lipca, Londyn, Wembley, Anglia – Meksyk 2:0 (1:0)

R. Charlton 38, Hunt 75

19 lipca, Londyn, Wembley, Urugwaj – Meksyk 0:0
20 lipca, Londyn, Wembley, Anglia – Francja 2:0 (1:0)

Hunt 39, 76

[edytuj] Grupa B

Kraj	Pkt	Bramki
RFN	5	7-1
Argentyna	5	4-1
Hiszpania	2	4-5
Szwajcaria	0	1-9

12 lipca, Sheffield, Hillsborough, RFN – Szwajcaria 5:0 (3:0)

Held 16, Haller 20, 78k., Beckenbauer 40, 52

13 lipca, Birmingham, Villa Park, Argentyna – Hiszpania 2:1 (0:0)

Artime 65, 79 - Pirri 72

15 lipca, Sheffield, Hillsborough, Hiszpania – Szwajcaria 2:1 (0:1)

Sanchis 58, Amancio 75 - Quentin 29

16 lipca, Birmingham, Villa Park, Argentyna – RFN 0:0
19 lipca, Sheffield, Hillsborough, Argentyna – Szwajcaria 2:0 (0:0)

Artime 52, Onega 81

20 lipca, Birmingham, Villa Park, RFN – Hiszpania 2:1 (1:1)

Emmerich 39, Seeler 83 - Fuste 24

[edytuj] Grupa C

Kraj	Pkt	Bramki
Portugalia	6	9-2
Węgry	4	7-5
Brazylia	2	4-6
Bułgaria	0	1-8

12 lipca, Liverpool, Goodison Park, Brazylia – Bułgaria 2:0 (1:0)

Pelé 14, Garrincha 63

13 lipca, Manchester, Old Trafford, Portugalia – Węgry 3:1 (1:0)

Augusto 2, 65, Torres 89 - Bene 59

15 lipca, Liverpool, Goodison Park, Węgry – Brazylia 3:1 (1:1)

Bene 2, Farkas 64, Meszoly 72k. - Tostao 14

16 lipca, Manchester, Old Trafford, Portugalia – Bułgaria 3:0 (2:0)

Wucow 7sam., Eusebio 38, Torres 83

19 lipca, Liverpool, Goodison Park, Portugalia – Brazylia 3:1 (2:0)

Simoes 15, Eusebio 26, 85 - Rildo 73

20 lipca, Manchester, Old Trafford, Węgry – Bułgaria 3:1 (2:1)

Dawidow 43sam., Meszoly 45, Bene 54 - Asparuchow 14

[edytuj] Grupa D

Kraj	Pkt	Bramki
ZSRR	6	6-1
Korea Północna	3	2-4
Włochy	2	2-2
Chile	1	2-5

12 lipca, Middlesbrough, Ayresome Park, ZSRR – Korea Północna 3:0 (2:0)

Małofiejew 31, 88, Baniszewski 32

13 lipca, Sunderland, Roker Park, Włochy – Chile 2:0 (1:0)

Mazzola 9, Barison 88

15 lipca, Middlesbrough, Ayresome Park, Chile – Korea Północna 1:1 (1:0)

Marcos 26k. - Park Seung-Zin 88

16 lipca, Sunderland, Roker Park, ZSRR – Włochy 1:0 (0:0)

Czislenko 57

19 lipca, Middlesbrough, Ayresome Park, Korea Północna – Włochy 1:0 (1:0)

Park Doo-Ik 41

20 lipca, Sunderland, Roker Park, ZSRR – Chile 2:1 (1:1)

Porkujan 29, 85 - Marcos 32

[edytuj] Faza pucharowa

[edytuj] Ćwierćfinały

23 lipca, Londyn, Wembley, Anglia – Argentyna 1:0 (0:0)

Hurst 79

23 lipca, Sheffield, Hillsborough, RFN – Urugwaj 4:0 (1:0)

Haller 10, 84, Beckenbauer 70, Seeler 75

23 lipca, Liverpool, Goodison Park, Portugalia – Korea Północna 5:3 (2:3)

Eusebio 27, 42k., 57, 59k., Augusto 79 - Park Seung-Zin 1, Lee Dong-Woon 22, Yang Seung-Kook 24

23 lipca, Sunderland, Roker Park, ZSRR – Węgry 2:1 (1:0)

Czislenko 5, Porkujan 47 - Bene 58

[edytuj] Półfinały

25 lipca, Liverpool, Goodison Park, RFN – ZSRR 2:1 (1:0)

Haller 43, Beckenbauer 68 - Porkujan 88

26 lipca, Londyn, Wembley, Anglia – Portugalia 2:1 (1:0)

R. Charlton 30, 79 - Eusebio 82k.

[edytuj] 3. miejsce

28 lipca, Londyn, Wembley, Portugalia – ZSRR 2:1 (1:1)

Bramki:

1:0 12. Eusébio (karny) (Portugalia)
1:1 43. Malafeev (ZSRR)
2:1 80. Torres (Portugalia)

Portugalia Pereira – Festa, Baptista, Carlos, Hilario, Graca, Coluña, Augusto, Eusébio, Torres, Simoes
ZSRR Jaszyn – Ponomariew, Churciława, Woronin, Daniłow, Korniejew, Siczinawa, Metreweli, Baniszewskij, Małofiejew, Sieriebrianikow
Sędzia: Ken Dagnall (Anglia)
Widownia: 87696

[edytuj] Finał

30 lipca, Londyn, Wembley, Anglia – RFN 4:2 (3:2, 2:2, 1:1), po dogrywce

Bramki:

0:1 12. Haller (RFN)
1:1 18. Hurst (Anglia)
2:1 78. Peters (Anglia)
2:2 90. Weber (RFN)
3:2 98. Hurst (Anglia)
4:2 120. Hurst (Anglia)

Anglia Banks – Cohen, Wilson, Stiles, J. Charlton, Moore, Ball, Hurst, B. Charlton, Hunt, Peters

RFN Tilkowski – Höttges, Weber, Schulz, Schnellinger, Beckenbauer, Haller, Overath, Seeler, Held, Emmerich
Sędzia: Gottfried Dienst (Szwajcaria)
Widownia: 96924