Filip II z Tarentu

Z Wikipedii

Filip II z Tarentu (1329-25 listopada 1374) - tytularny cesarz łaciński jako Filip III, książę Tarentu i król Albanii w latach 1364-1374, książę Achai 1364-1373.

Był najmłodszym synem cesarzowej Katarzyny II de Valos i jej męża - Filipa I z Tarentu. Jego dziadkami ze strony ojca byli: król Karol II Andegaweński i Maria węgierska. Jego dziadkami ze strony matki byli: hrabia Karol de Valois i jego druga żona cesarzowa Katarzyna I de Courtenay.

W kwietniu 1355 poślubił Marię Neapolitańską (1328-1366), córkę Karola, księcia Kalabrii, i Marii de Valois. Dzięki temu małżeństwu stał się szwagrem królowej Neapolu - Joanny I. W 1364 zmarł bezdzietnie najstarszy brat Filipa - Robert I z Tarentu i Filip odziedziczył po nim tytuł tytularnego cesarza Konstantynopola, księcia Achai i Tarentu, króla Albanii. W 1366 zmarła żona Filipa, Maria.

20 października 1370 Filip ożenił się po raz drugi, z Elżbietą Slawońską (1352-1380), córką Stefana Węgierskiego, księcia Transylwanii, Slawonii, Chorwacji i Dalmacji, i Małgorzaty Bawarskiej. W 1373 Filip zrzekł się swoich praw księstwa Achai na rzecz królowej Joanny I. Zmarł w Tarencie, 25 listopada 1374, bezdzietnie, bo wszystkie jego dzieci zmarły w dzieciństwie. Jego następcą został jego siostrzeniec - Jakub de Baux, książę Andrii, syn starszej siostry Filipa, Małgorzaty.

[edytuj] Potomstwo

Z pierwszego małżeństwa, z Marią Neapolitańską miał 5 dzieci:

• Filipa III (1356 - zmarłego młodo), księcia Tarentu,
• Karola (1358),
• Filipa (1360),
• dziecko (1362),
• dziecko (1366).

Z drugiego małżeństwa, z Elżbietą Slawońską, Filip miał syna:

• Filipa (1371).