Jakub de Baux

Z Wikipedii

Jakub de Baux, fr. Jacques des Baux (ur. ? - zm. 7 lipca 1383) - książę Andrii, książę Tarentu i ostatni tytularny cesarz Konstantynopola w latach 1374-1383, książę Achai w latach 1382-1383.

Jakub był synem Franciszka de Baux, księcia Andrii (zm. 1353) i jego żony - Małgorzaty z Tarentu (ok.1325-1380), córki księcia Filipa I z Tarentu i cesarzowej Katarzyny II de Valois. Małgorzata była siostrą Roberta I i Filipa II, którzy kolejno panowali jednocześnie w Tarencie, Achai i Konstantynopolu (w tym ostatnim jako Robert II i Filip III).

Jakub został tytularnym cesarzem po bezdzietnej śmierci swojego wuja - Filipa II. Księstwo Achai trafiło w ręce królowej Neapolu - Joanny, po tym jak Filip II zrzekł się go. Jakub w 1380 odzyskał część kontroli nad księstwem, ale panował w nim dopiero po zamordowaniu Joanny przez Karola III z Durazzo w roku 1382 do swojej śmierci w roku 1383. Aby przywrócić swoje dziedzictwo w Grecji Jakub zatrudnił wojska z Nawarry, i po jego śmierci one na krótko przejęły władzę w Achai.

W 1382 Jakub ożenił się Agnieszką z Durazzo, córką Karola, księcia Durazzo i Marii z Kalabrii, siostry królowej Joanny I. Agnieszka była wdową po Cansignorio della Scala (zm. 1375), panu Verony. Małżeństwo pozostało bezdzietne, oboje małżonkowie zmarli w tym samym roku, 1383. Jakub przekazał tytuł cesarza Ludwikowi Andegaweńskiemu, który był następcą tronu królestwa Neapolu, jednak Ludwik i jego następcy nie posługiwali się już tym tytułem.