Katarzyna II de Valois

Z Wikipedii

Katarzyna II de Valois, fr. Catherine II de Valois-Courtenay (1303 - 20 września 1346) - po śmierci matki, Tytularna cesarzowa Konstantynopola.

Była najstarszą córka Karola de Valois, brata a następnie wuja kolejnych królów Francji, i jego drugiej żony - Katarzyny I, tytularnej cesarzowej Konstantynopola, z kapetyńskiej gałęzi rodu de Courtenay. Była siostrą Jana - hrabiego Chartres, Joanny - żony hrabiego Roberta III d'Artois i zakonnicy Izabeli. Jej starszym przyrodni bratem był Filip VI, król Francji, a jej młodszą siostrą przyrodnią była Blanka, królowa Niemiec.

W młodości została zaręczona z Hugonem V Burgundzkim, ale w 1307 po śmierci jej matki, jej ojciec zerwał te zaręczyny. W 1313, w Fontainebleau poślubiła ostatecznie Filipa, księcia Tarentu (1278-1332), syna Karola II Andegawena i Marii Węgierskiej - Katarzyna była jego drugą żoną.

[edytuj] Mieli razem 5 dzieci

• Roberta z Tarentu (1319–1364), księcia Tarentu, tytularnego cesarza Konstantynopola jako Robert II,
• Ludwika (1320–1362), męża Joanny I z Neapolu, króla Neapolu,
• Małgorzatę (1325–1380), matkę Jakuba de Baux, księcia Achai, tytularnego cesarza Konstantynopola,
• Marię (1327–?, zmarła młodo),
• Filipa II z Tarentu(1329–1374), księcia Tarentu, tytularnego cesarza Konstantynopola jako Filip III.