Foka grenlandzka

Z Wikipedii

Foka grenlandzka
Foka grenlandzka
Systematyka
Domena	eukarioty
Królestwo	zwierzęta
Gromada	ssaki
Podgromada	ssaki żyworodne
Szczep	łożyskowce
Rząd	drapieżne
Podrząd	płetwonogie
Rodzina	fokowate
Gatunek	foka grenlandzka
Nazwa systematyczna
Pagophilus groenlandicus
(Erxleben, 1777)
Status ochronny
Kategoria zagrożenia (CzKGZ) EX EW CR EN VU NT LC Kategoria: niższego ryzyka
Systematyka w Wikispecies
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons
Obszar występowania

Foka grenlandzka, foka siodlasta (Pagophilus groenlandicus, wcześniej Phoca groenlandica) - ssak morski z rodziny fokowatych występujący w morzach arktyki. Nazwa siodlasta pochodzi od charakterystycznego ubarwienia, które jest żółtawe lub srebrnobiałe z czarną, siodłowatą plamą w kształcie półksiężyca na grzbiecie. Ich głowa jest czarna.

Dorosłe samce dorastają do 190 cm i osiągają wagę do 135 kg, natomiast samice są nieco mniejsze (długość 180 cm i waga 120 kg).

[edytuj] Środowisko

Naturalnym środowiskiem foki grenlandzkiej są pola lodowe i zimne wody Arktyki, od Azji, przez Europę do Ameryki Północnej. Występuje na obszarze od Ziemi Północnej, przez północne wybrzeża Skandynawii i Islandii, wokół Grenlandii, po Labrador, Nową Fundlandię i wokół Ziemi Baffina. Foka prowadzi wędrowny tryb życia. Na wiosnę płynie ku północy na obfite w pokarm żerowiska, a zimą przemieszcza się na południe, na miejsca rozrodu. Wyróżnia się 3 populacje foki grenlandzkiej, każda z nich ma osobne strefy reprodukcji. Jedna rozmnaża się u wschodnich wybrzeży Grenlandii, druga u wschodnich wybrzeży Labradoru i zachodnich wybrzeży Nowej Funlandii, a trzecia na Morzu Białym.

[edytuj] Ochrona

Foki od wieków stanowiły żródło cennego tłuszczu, mięsa i skór dla mieszkańców rejonów arktycznych. Jednak od 1750 r. foki grenlandzkie zaczęto masowo zabijać w celach komercyjnych. Nowo narodzone foki ginęły z powodu cennego, pięknego, białego futra. W XIX w. zabijano rocznie 600000 fok, w latach 70. XX w. w ciągu roku ginęło około 3000000 osobników. Aby powstrzymać tę rzaź, rząd Kanady wprowadził ograniczenia, pozwalając na upolowanie do 150000 zwierząt rocznie. Dzięki wysiłkom dużych organizacji międzynarodowych zajmujących się ochroną przyrody i presji opinii publicznej w 1987 r. zamknięto wiele rynków zbytu na futra małych fok. W 1988 r. w Kanadzie wprowadzono zakaz polowania na młode zwierzęta. Dla wielu innych gatunków fok ustalono okresy ochronne.