Formuła 1 - Grand Prix Belgii 1960
Z Wikipedii
1950 • 1951 • 1952 • 1953 • 1954 • 1955 • 1956 • 1958 • 1960 • 1961 • 1962 • 1963 • 1964 • 1965 • 1966 • 1967 • 1968 • 1970 • 1972 • 1973 • 1974 • 1975 • 1976 • 1977 • 1978 • 1979 • 1980 • 1981 • 1982 • 1983 • 1984 • 1985 • 1986 • 1987 • 1988 • 1989 • 1990 • 1991 • 1992 • 1993 • 1994 • 1995 • 1996 • 1997 • 1998 • 1999 • 2000 • 2001 • 2002 • 2004 • 2005 • 2007 • 2008
[edytuj] Wyścig
- Jack Brabham (Australia, Cooper-Climax) 2:21:31.3 (8 pkt.)
- Bruce McLaren (Nowa Zelandia, Cooper-Climax) +1:03.3 (6 pkt.)
- Olivier Gandebien (Belgia, Cooper-Climax) +1 okr. (4 pkt.)
- Phil Hill (Stany Zjednoczone, Ferrari) +1 okr. (3 pkt.)
- Jim Clark (Wielka Brytania, Lotus-Climax) +2 okr. (2 pkt.)
- Lucien Bianchi (Belgia, Cooper-Climax) +8 okr. (1 pkt.)
Nie ukończyli
- Graham Hill (Wielka Brytania, BRM) 35 okr. - Silnik
- Alan Stacey (Wielka Brytania, Lotus-Climax) 24 okr. - Śmiertelny Wypadek
- Willy Mairesse (Belgia, Ferrari) 23 okr. - Układ Transmisji
- Wolfgang von Trips (Niemcy, Ferrari) 22 okr. - Układ Transmisji
- Chris Bristow (Wielka Brytania, Cooper-Climax) 19 okr. - Śmiertelny Wypadek
- Chuck Daigh (Stany Zjednoczone, Scarab) 16 okr. - Silnik
- Jo Bonnier (Szwecja, BRM) 14 okr. - Silnik
- Innes Irleand (Wielka Brytania, Lotus-Climax) 13 okr. Wypadek
- Dan Gurney (Stany Zjednoczone, BRM) 4 okr. - Silnik
- Tony Brooks (Wielka Brytania, Cooper-Climax) 2 okr. - Skrzynia Biegów
- Lance Reventlow (Stany Zjednoczone, Scarab) 1 okr. - Silnik
Nie Wystartowali - Stirling Moss (Wielka Brytania, Lotus-Climax)
- Mike Taylor (Wielka Brytania, Lotus-Climax)
[edytuj] Inne
- Pole position: Jack Brabham - 3'50.0
- Najszybsze okrążenie: Jack Brabham - 3'51.9
- Trening przed wyścigiem przyniósł wypadek Stirlinga Mossa i Mike'a Taylora lecz były one niezależne od siebie, Taylor doznał obrażeń które zakończyły jego udział w wyścigach. W wyścigu, Chris Bristow, kierujący roczny Cooper dla British Racing Partnership, wypadł z toru przy zakręcie Malmedy i zginął natychmiast. Pięć okrążeń poźniej, Alan Stacey został uderzony w twarzy przez Ptaka przy zakręcie Masta i poniósł śnmiertele obrażenia . To był najczarniejszy weekend dla sportu przed 1994 rokiem i wyścigiem o GP San Marino.