Francis Seymour-Conway, 1. markiz Hertford

Z Wikipedii

Francis Seymour-Conway (5 lipca 1718 - 14 czerwca 1794), brytyjski arystokrata i polityk, syn Francisa Seymour-Conway'a, 1. barona Conway i Charlotty Shorter, córki Johna Shortera z Bybrook. Był w prostej linii potomkiem Edwarda Seymoura, 1. księcia Somerset. Ojciec Francisa zmarł, gdy ten miał 14. lat. Większość swojego dzieciństwa spędził on z matką w Paryżu lub we Włoszech. W listopadzie 1739 r. wrócił do Wielkiej Brytanii i zasiadł w Izbie Lordów, do czego był uprawniony jako 2. baron Conway.

[edytuj] Kariera polityczna

W 1750 r. uzyskał tytuł hrabiego Hertford (razem z dodatkowym tytułem wicehrabiego Beauchamp). Hertford wywarł pozytywne wrażenie na Horacym Walpole'u, który opisał go jako człowieka o nieskazitelnym charakterze, grzeczny i ostrożny. W 1755 r. został mianowany ambasadorem Wielkiej Brytanii w Paryżu (Walpole przypisał tą nominację wrogom Hertforda na dworze królewskim), ale z powodów finansowych nie zdołał wyjechać do Francji. Rychły wybuch wojny siedmioletniej w 1756 r. spowodował, że Hertford objął ten urząd dopiero w 1763 r. i sprawował go przez dwa lata.

W międzyczasie był Lordem Bedchamberem królów Jerzego II i Jerzego III w latach 1751-1766. W 1756 r. został kawalerem Orderu Podwiązki, zaś w 1757 r. Lordem Namiestnikiem Warwickshire i Coventry. Od 1763 r. był członkiem Prywatnej Rady. Po powrocie z Francji jesienią 1765 r. został wicekrólem Irlandii. Zyskał tam sympatię jako uczciwy i religijny człowiek.

Miał też wrogów o czym świadczy anonimowy paszkwil z 1777 r., którego autor opisuje Hertforda jako najgorszego człowieka w posiadłościach Jego Królewskiej Mości. Wysuwał też przeciw niemu zarzuty skąpstwa, chciwości i samolubstwa. Te oskarżenia nie miały jednak większego oparcia w rzeczywistości.

W 1782 r. lorda Hertforda spotkała tragedia rodzinna. Jego ukochana żona, lady Isabella z domu FitzRoy, przeziębiła się opiekując się ich wnukiem na Forde's Farm, i zmarła mając 56 lat. Walpole, przyjaciel rodziny, który odwiedzał ich często na Forde's Farm, napisał, że lord Hertford poniósł stratę ponad wszelką miarę. Była ona nie tylko kochającą i oddaną żoną, ale też żoną pomocną, i bodajże jedyną osobą jaką znałem, która nigdy nie chodziła zaniedbana, ani też nie zapomniała zrobić niczego, co zrobić miała. Zawsze była przygotowana, czy to chodziło o wizytę towarzyską, czy sprawy domowe. Dwa lata później Herford sprzedał Forde's Farm Charlotcie Boyle Walshingham, która przebudowała posiadłość, którą nazwała Boyle Farm i pod taką nazwą znana jest w dniu dzisiejszym.

W 1793 r. Seymour-Conway otrzymał tytuły markiza Hertford i hrabiego Yarmouth. Zmarł rok później, w domu swojej córki, hrabiny Lincoln, wskutek infekcji rany, którą otrzymał podczas wypadku podczas jazdy konnej. Markiz został pochowany w Arrow w Warwickshire.

[edytuj] Rodzina

29 maja 1741 r. poślubił lady Isabellę FitzRoy (1726 - 10 listopada 1782), córkę Charlesa FitzRoy'a, 2. księcia Grafton i lady Henrietty Somerset, córki markiza Worcester. Francis i Isabella mieli razem siedmiu synów i sześć córek:

• Francis Ingram Seymour-Conway (12 lutego 1743 - 28 czerwca 1822), 2. markiz Hertford
• Anne Seymour-Conway (1 sierpnia 1744 - 4 listopada 1767), żona Charlesa Moore'a, 1. markiza Drogheda, miała dzieci
• Henry Seymour-Conway (15 grudnia 1746 - 5 lutego 1830)
• Sarah Frances Seymour-Conway (27 września 1747 - 20 lipca 1770), żona Roberta Stewarta, 1. markiza Londonderry, miała dzieci
• Robert Seymour-Conway (20 stycznia 1748 - 23 listopada 1831), ożenił się z Anne Delme i Anderlechtią Clarissą Chetwynd, miał dzieci
• Gertrude Seymour-Conway (9 października 1750 - 29 maja 1782), żona George'a Mason-Villiersa, 2. hrabiego Grandison, miała dzieci
• Frances Seymour-Conway (4 grudnia 1751 - 11 listopada 1820), żona Henry'ego Fiennesa Pelham-Clintona, hrabiego Lincoln, miała dzieci
• Edward Seymour-Conway (1752 - 1785)
• Isabella Rachel Seymour-Conway (25 grudnia 1755 - ?), żona George'a Hattona, miała dzieci
• Hugh Seymour-Conway (29 kwietnia 1759 - 11 września 1809), ożenił się z Anne Horatią Waldegrave, miał dzieci, min.:
  • Horatia Maria Francis Seymour (zm. 26 sierpnia 1853), żona Johna Morlera, jej córka poślubiła 14. księcia Somerset
  • Mary Georgiana Emma Seymour (zm. 30 października 1848), żona George'a Dawsona, jej córka poślubiła 3. hrabiego Fortescue
  • admirał George Francis Seymour (17 września 1787 - 20 stycznia 1870), ożenił się z Georgianą Berkeley, był ojcem min.:
    • Francis George Hugh Seymour (11 lutego 1812 - 25 stycznia 1884), 5. markiz Hertford
    • wiceadmirał Henry George Seymour (20 marca 1818 - 26 lipca 1869), jego córka była matką Dericka Heathcoat-Amory'ego, Kanclerza Skarbu, oraz brygadiera Rodericka Heathcoat-Amory'ego, ojca polityka Davida Heathcoat-Amory'ego
    • Emily Charlotte Seymour (1835 - 10 stycznia 1892), żona 2. barona Harlech
  • pułkownik Horace Beauchamp Seymour (22 listopada 1791 - 1856), jego synem był Frederick Seymour, 1. baron Alcester, zaś córka poślubiła 4. hrabiego Spencer
• William Seymour-Conway (29 kwietnia 1759 - 31 stycznia 1837), ożenił się Marthą Clitherow, miał dzieci
• George Seymour-Conway (21 lipca 1763 - 10 marca 1848), ożenił się z Isabellą Hamilton, miał dzieci
• Elisabeth Seymour-Conway (zm. 1825)

Poprzednik Francis Seymour-Conway, 1. baron Conway

Baron Conway 1732-1794

Następca Francis Seymour-Conway, 2. markiz Hertford

Poprzednik -

Hrabia Hertford 1750-1794

Następca Francis Seymour-Conway, 2. markiz Hertford

Poprzednik -

Markiz Hertford 1793-1794

Następca Francis Seymour-Conway, 2. markiz Hertford

Poprzednik Thomas Thynne, 3. wicehrabia Weymouth

Lord Namiestnik Irlandii 1765-1766

Następca George Hervey, 2. hrabia Bristol

Poprzednik John Manners, 3. książę Rutland

Koniuszy Królewski 1766

Następca Peregrine Bertie, 3. książę Ancaster i Kesteven

Poprzednik William Cavendish-Bentick, 3. książę Portland

Lord Szambelan 1766-1782

Następca George Montagu, 4. książę Manchester

Poprzednik George Montagu, 4. książę Manchester

Lord Szambelan 1783

Następca James Cecil, 1. markiz Salisbury