Franciszek Barss
Z Wikipedii
Franciszek Barss (ur. 18 lutego 1760 w Warszawie, zm. 1812) – palestrant warszawski, dyplomata emigracyjny.
W swojej publicystyce występował w obronie mieszczaństwa i postulował przyznanie dla niego praw publicznych. W 1789 związał się z prezydentem Warszawy Janem Dekertem i był jednym z organizatorów czarnej procesji. Być może, dla powstrzymania jego radykalizmu mieszczańskiego Sejm Czteroletni, konstytucją z 11 listopada 1790 nobilitował go. Po uchwaleniu konstytucji 3 maja 1791 wszedł do Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucji Rządowej. Został wyznaczony deputatem stolicy do prac sejmowych nad reformą sądownictwa miejskiego. Po zwycięstwie konfederacji targowickiej wyemigrował do Wiednia. W sierpniu 1793 wrócił do Warszawy i wszedł do sprzysiężenia przygotowującego wybuch insurekcji kościuszkowskiej. W styczniu 1794 wyjechał z misją do rewolucyjnej Francji, gdzie bezskutecznie próbował uzyskać poparcie francuskie dla polskiego powstania. Jako członek Agencji, był przedstawicielem legionów polskich w Paryżu. Latem 1798 zamieszkał u niego powracający z USA Tadeusz Kościuszko. W 1802 został komisarzem wojskowym w republice włoskiej na służbie u ks. Eugeniusza de Beauharnais. W 1812 wyruszył z korpusem włoskim przeciwko Rosji. Zajmował się dostawami żywności dla armii napoleońskiej. Tam prawdopodobnie zginął w czasie odwrotu z Moskwy.
