Franciszek I Sforza

Z Wikipedii

Franciszek I Sforza, wł. Francesco I Sforza (ur. 23 lipca 1401, zm. 8 marca 1466), książę Mediolanu w latach 1450-1466, pierwszy władca z dynastii Sforzów.

Był jednym z siedmiu nieślubnych dzieci Muzio Attendolo Sforzy, założyciela rodziny Sforzów i Lucii Torsano. Podobnie jak ojciec w początkach swej kariery był kondotierem. Drogą mariaży doszedł do znaczenia i bogactwa.

[edytuj] Władza

W roku 1427 Francesco Sforza zaofiarował usługi kondotierskie ostatniemu przedstawicielowi panującej w Mediolanie rodziny Viscontich, Filippo Marii Viscontiemu. Księstwo Mediolanu znajdowało się wówczas w sytuacji zagrożenia ze strony Republiki Weneckiej, Państwa Kościelnego oraz Florencji. Sprawę komplikował brak męskiego potomka, który mógłby objąć panowanie w obrębie dotychczasowego rodu. Francesco wykorzystał fakt ciągłych klęsk Viscontiego i w obliczu bezpośredniego zagrożenia Mediolanu oznajmił gotowość obrony miasta, pod warunkiem oddania mu za żonę córki księcia Mediolanu – Bianki Marii.

Ślub per procura odbył się w roku 1431, z zastrzeżeniem, że małżeństwo zostanie skonsumowane dopiero, gdy małżonka przyjmie atencję męża. Gdy stosunki Viscontiego z sąsiadami zaczęły układać się pomyślniej, Sforza został usunięty z miasta w 1433 roku. Wstąpił wtedy na służbę Wenecjan i zaatakował Księstwo Mediolanu. Przestraszony Visconti zgodził się w roku 1441 na konsumpcję małżeństwa. Franciszek i Bianka Maria mieli potem 6 dzieci:

• Galeazzo Marię (1444-1476), księcia Mediolanu,
• Hippolitę Marię (1446-1488), żonę Alfonsa II Aragońskiego,
• Filipa Marię (1445-1492), hrabiego Korsyki i Pawii,
• Sforzę Marię (1449-1479), księcia Bari,
• Ludwika, nazywanego il Moro (1452-1508), księcia Mediolanu,
• Elżbietę Marię (1453-1472),
• Ascanio Marię (1455-1505), kardynała,
• Oktawiana Marię (1458-1477), hrabiego Lugano.

Filippo Visconti zmarł w roku 1447. W tym czasie Francesco Sforza przebywał w Marche. 14 sierpnia 1447 roku w Mediolanie proklamowano Republikę Ambrozjańską, jednak po początkowym poparciu, mediolańczycy szybko rozczarowali się do tej formy ustroju. Spowodowały to: brak podstawowych środków utrzymania, nieudolne rządy, korupcja, ciągłe zamieszki. 23 lutego 1450 roku szlachta oficjalnie przekazała władzę nad Mediolanem Sforzy, który od dłuższego czasu przebywał z wojskiem w pobliżu. 27 lutego Francesco wkroczył na czele swoich oddziałów do miasta.

[edytuj] Księstwo

W czasie szesnastoletniego panowania Sforza prowadził pokojową politykę. Jego rządy charakteryzował długotrwały pokój i ciągły wzrost dobrobytu. Czasowe zatargi, głównie z papieżem, nie prowadziły do konfliktów zbrojnych.