Franciszek Skaryna
Z Wikipedii
Franciszek Skaryna - (biał. Францішак Скарына) - (ok. 1490 Połock - ok. 1551 Praga. Inne źródła określają, że jego życie przypadło na lata: 1485-1540). Białoruski drukarz i wydawca, jako pierwszy wydrukował książkę w języku starobiałoruskim.
Absolwent Akademii Krakowskiej (1504) oraz Uniwersytetu w Padwie (doktorat z medycyny 1512). Po studiach podróżował po najważniejszych ośrodkach nowo powstałej sztuki drukarskiej, która oznaczała przewrót cywilizacyjny w ówczesnej Europie; mieszkał w Wenecji, Norymberdze, Augsburgu.
Pierwszą książką, którą wydrukował w języku starobiałoruskim, był Psałterz. Druku dokonał w Pradze 6 sierpnia 1517 roku. Na Psałterzu nie poprzestał, poza tym wydrukował jeszcze 23 pozycje. Przeniósłszy się do Wilna w 1519 roku kontynuował swoją pracę - jej ukoronowaniem było wydanie w latach 1517-1519 Biblii w swym ojczystym języku.W 1522 roku wydał on modlitewnik dla podróżnych w języku starobiałoruskim, a następnie w 1525-1527 Dzieje Apostolskie i Listy Apostolskie. Ówczesny kościół zwalczał publikacje Biblii w językach narodowych jako herezję, starał się zakazać, przechwycić i spalić książki Skaryny.
Wielki pożar Wilna w 1542 roku zniszczył drukarnię Skaryny i pozbawił go środków do życia. Na jakiś czas opuścił on Wilno i pracował jako nadworny lekarz lekarz w Królewcu., następnie ponownie żył w Wilnie.
Schyłek życia spędził w Pradze dokąd zaprosił go Franciszek I Habsburg. Skaryna założył w Pradze ogród botaniczny przy zamku na Hradczanach. Tam też zmarł.
