Franciszka Arnsztajnowa
Z Wikipedii
Franciszka Arnsztajnowa (ur. 1865 w Lublinie, zm. 1942) - polska poetka i tłumaczka żydowskiego pochodzenia.
Uczyła się w gimnazjum żeńskim w Lublinie, a następnie studiowała nauki przyrodnicze w Niemczech. Po powrocie do Lublina wraz ze swoim mężem, Markiem Arnsztajnem prowadziła działalność społeczną, charytatywną i patriotyczną (także w trakcie I wojny światowej). Debiutowała w Kurierze Codziennym, pierwszy zbiór wierszy Poezje opublikowała w 1895 roku. Późniejsze zbiory poezji wydawała także wspólnie z Józefem Czechowiczem, z którym w 1932 roku założyła Lubelski Związek Literatów. W 1934 roku przeniosła się do Warszawy. Okoliczności jej śmierci nie są znane, prawdopodobnie zginęła w obozie zagłady w Treblince.
Franciszka Arnsztajnowa publikowała swoje wiersze w licznych czasopismach, m.in. w wydawanym w Warszawie i Krakowie Życiu, Kurierze Polskim, Kurierze Warszawskim, Kłosach, Tygodniku Ilustrowanym, Głosie, Sfinksie i Ateneum.
Tłumaczka głównie literatury angielskiej m.in. Douglasa Jerrolda, Rudyarda Kiplinga, Herberta George'a Wellsa, Williama Somerseta Maughama (Malowany welon).
Jej mężem był Marek Arnsztajn (ur. 1855, zm. 1930 w Lublinie), lekarz, działacz społeczny i polityczny żydowskiego pochodzenia[1]. Był jednym z pierwszych lubelskich działaczy syjonistycznych[2].
[edytuj] Tomiki poezji
- 1895: Poezje
- 1899: Poezje
- 1924: Archanioł jutra
- 1932: Odloty
- 1934: Stare kamienie (wspólnie z Józefem Czechowiczem)
Do postaci Franciszki Arnsztajnowej w książce Wyjątkowa długa linia nawiązuje Hanna Krall.
