Góry Wierchojańskie

Z Wikipedii

Góry Wierchojańskie (ros.: Верхоянский хребет) - góry w azjatyckiej części Rosji w Jakucji.

Złożone z wielu pasm; długość około 1200 km; szerokość od 100 do 250 km; ciągną się wygiętym łukiem od ujścia Leny ku południowemu zachodowi wzdłuż prawego brzegu dolnej Leny i Ałdanu do rzeki Tompo. Na wschodzie oddzielone doliną Jany i Wyżyną Jano-Ojmiakońską od Gór Czerskiego.

Powstały w erze mezozoicznej; zbudowane głównie ze skał osadowych (piaskowce, wapienie, łupki, kwarcyty), miejscami z granitów. Poza głównym łańcuchem tworzą szereg równoległych pasm. Szczyty skaliste i ostre z niewielkimi lodowcami. Zbocza zachodnie są strome, wschodnie są łagodne.

Góry Wierchojańskie stanowią dział wodny między dorzeczami Leny, Jany i Indygirki. W południowym krańcu rozwidlają się; wschodnie przedłużenie nosi nazwę Suntar-Chajata, południowe Sette-Daban. Doliny rzek spływających ze stoków gór są głębokie i noszą ślady działalności lodowca. W dolnych partiach rzadkie lasy liściaste, od wysokości 800-1200 m zarośla olchy, kosej limby, tundra górska, a jeszcze wyżej arktyczna pustynia i lodowce (łączna powierzchnia 23 km²). W dolinach występuje sosna, brzoza, topola.

Klimat umiarkowany chłodny, skrajnie kontynentalny. Na północy subpolarny. W czasie długich zim często występuje inwersja temperatury, szczególnie w głębokich dolinach i na przedgórzach. Średnia temperatura stycznia -40 °C, przez co (pomimo zimowej inwersji temperatury) jest to najzimniejszy obszar górski Ziemi . Lato krótkie, w dolinach względnie ciepłe (średnia temp. lipca 12-14 °C). Opady do 600 mm rocznie.

Najważniejsze pasma wchodzące w skład Gór Wierchojańskich:

Orułgan - do 2389 m n.p.m. (główne i najwyższe pasmo Gór Wierchojańskich).

Góry Charaułaskie - do 1429 m n.p.m.

Kułar - do 1289 m n.p.m.

Występują tu znaczne złoża węgla kamiennego (nie eksplatowane) oraz złota i cyny. Zaludnienie poniżej 1 mieszkańca na km².