Głodówka lecznicza

Z Wikipedii

Hasło opisuje teorie, metody lub czynności niezgodne z aktualną wiedzą medyczną.

Głodówka lecznicza to metoda stosowana w medycynie alternatywnej polegająca na okresowym całkowitym zaniechaniu spożywania wszelkich pokarmów (przyjmuje się tylko płyny). Z medycznego punktu widzenia nie jest to metoda korzystna i prowadzona nieumiejętnie lub zbyt długo może stanowić zagrożenie dla zdrowia, a nawet życia głodującego. Według propagatorów tej metody ma ona prowadzić do pewnego rodzaju oczyszczenia organizmu, na skutek pozbawienia organizmu bieżących dostaw pożywienia, zmuszając go do przestawienia się na zgromadzone zapasy.

W trakcie głodówki początkowo dochodzi do spalenia zapasów glikogenu w wątrobie. Następnie spalaniu ulegają tłuszcze oraz białka. Organizm rozpoczyna syntezę glukozy na drodze glukoneogenezy, w której wykorzystywane są zgromadzone w organizmie aminokwasy. Tłuszcze ulegają procesowi spalaniu w procesie β-oksydacji. Na skutek przedłużającej się głodówki zwiększa się spalanie aminokwasów pochodzących z rozkładu białek krwi i tkanki mięśniowej. Zwiększa się znacznie ryzyko wystąpienia hipoglikemii, na którą szczególnie wrażliwa jest tkanka mózgowa. Zwiększony rozpad triacylogliceroli, wzrost stężenia wolnych kwasów tłuszczowych we krwi oraz nasilona ketogeneza prowadzą do wzrostu stężenia ciał ketonowych, konsekwencją czego może być kwasica ketonowa.

Z medycznego punktu widzenia groźnym wydaje się również zwiększenie wchłaniania szkodliwych substancji w jelitach, na skutek zwolnienia perystaltyki jelit. Dodatkowo długotrwały brak pokarmu prowadzi do zaniku kosmków jelitowych, skutkiem czego jest przejściowy zespół złego wchłaniania po przywróceniu spożywania pokarmów.

[edytuj] Technika

Stosuje się głodówki lecznicze o różnym czasie trwania - od jednego do siedmiu, dziesięciu dni, a nawet dłuższe.

Bardzo ważne jest prawidłowe przygotowanie organizmu do głodówki - już na dwa tygodnie przed planowanym oczyszczaniem organizmu należy pamiętać o odstawieniu pokarmów mięsnych i cukru w formie słodyczy. Bardzo wskazane jest natomiast spożywanie dużych ilości warzyw i owoców. Chodzi o to, by powoli przyzwyczaić organizm do funkcjonowania na mniejszych dawkach pożywienia. Również po zakończeniu głodówki należy bardzo pilnować swojej diety. Niewskazane jest proste powrócenie do złych nawyków żywieniowych sprzed kuracji. Po tak długim okresie postu dość łatwo jest jednak kontrolować jakość i ilość spożywanego jedzenia - żołądek skurczony po głodówce nie domaga się już tak wielkich porcji. Głodówka powinna być częścią zdrowego trybu życia, a nie tylko okresowym wysiłkiem, niweczonym potem przez powrót do nadmiernego spożywania pokarmów.

Oficjalne stanowisko specjalistów lekarzy nie zaleca stosowania tego typu metod, ponieważ w części przypadków mogą prowadzić do pogorszenia stanu zdrowia. Istotne jest, by osoby nie będące w pełni zdrowe skonsultowały planowaną głodówkę z lekarzem, niektóre schorzenia bowiem wykluczają całkowicie możliwość stosowania tej metody.

Istnieje kilka odmian głodówek – poza całkowitym pozbawieniem organizmu pożywienia, stosuje się również dietę sokową (podczas której dziennym pożywieniem jest jedynie ok. 2 litrów świeżych soków) lub "quasi-głodówki" polegające na wielkim, jednak nie całkowitym ograniczeniu spożycia pokarmów stałych (np. kilka owoców dziennie).

Głodówka pozwala stracić wagę w szybkim czasie (w zależności od źródła: 450 g - 1 kg dziennie lub 10% masy ciała w ciągu miesiąca), indywidualne spadki wagi są jednakże silnie uzależnione od indywidualnych cech organizmu, zapasów tłuszczu zgromadzonych w ciele, dotychczasowego stylu odżywiania, jak również aktywności fizycznej danej osoby.