Galatowie

Z Wikipedii

Galatowie grecka nazwa nadana Galom, którzy wtargnęli do Grecji i Macedonii w III w. p.n.e. i osiedlili się w Azji Mniejszej.

W 279 r. p.n.e. naddunajscy Celtowie po złamaniu greckiego oporu pod Termopilami, złupili centra religijne w Delfach, Dodonie i Olimpii. Najazd Galatów spowodował, że wrogowie Antioch I i Antygon Gonatas zawarli w obliczu niebezpieczeństwa przymierze i zadali łupieżcom klęskę pod Delfami. Wódz Celtów Brennus wkrótce zmarł wskutek odniesionej w walkach rany. Po jego śmierci Galowie rozdzielili się. Część przeprawiła się przez Hellespont i w Azji Mniejszej założyła kraj zwany Galacją, a pozostali wrócili do swoich siedzib.

Galatowie zostali wynajęci przez króla Bitynii Nikomedesa I jako najemnicy w wewnętrznych walkach z jego bratem w zamian za dolinę rzeki Halys. Azjatyccy Galowie w 275 p.n.e. zostali pobici przez Antiocha I, który otrzymał wtedy przydomek Soter, i zostali zepchnięci na tereny, na których założyli później Galację. Tektosagowie osiedlili się wokół dzisiejszej Ankary, Tolistebogiowie wokół miasta Pessinus a Trokowie wokół Tavium. Waleczność Galatów sprawiła, że sąsiednie państwa musiały się z nimi liczyć, a nawet płacić haracz. W r. 240 p.n.e. płacenia haraczu odmówił władca Pergamonu Attalos I i stoczył zwycięską bitwę z Galatami nad rzeką Kaikos, po której ogłosił się królem Pergamonu i przybrał przydomek Galatonikes. Galatowie stracili na znaczeniu, lecz chwytali jeszcze kilkakrotnie za broń, m.in. gdy Rzym przekazał ich miasta Pergamonowi.

Wojna Rzymu z Galatami miała miejsce w roku 189 p.n.e. i zakończyła się porażką Galatów.

[edytuj] Królowie Galatów

• Dejotarus (62-40 p.n.e.)
• Brogitariusz (40-37 p.n.e.)
• Amyntas (37-25 p.n.e.)