Georg Henrik von Wright

Z Wikipedii

Georg Henrik von Wright (14 czerwca 1916 – 16 czerwca 2003) – fiński filozof i logik.

W 1948, von Wright zajął katedrę filozofii na uniwersytecie w Cambridge, zastepując tym sposobem Ludwiga Wittgensteina. W tymże okresie von Wright zajął się logiką deontyczną, studiującą związki logiczne między pojęciami normatywnymi, takimi jak zakazane, dozwolone, nakazne i bedacą swoistą formalizacją rozumowań normatywnych. Dla modalności normatywnych charakterystyczny jest brak relacji z tzw. kategoriami prawdziwościowymi (to, że coś ma miejsce, nie znaczy, że co coś powinno mieć miejsce, powinno być zakazane, etc.). Ten pogląd pojawia się już u Hume'a, wg którego zdanie powinnościowe nie wynika ze zdań oznajmujących. Von Wright był twórcą pierwszych pojęć logiki deontycznej.

G. H. von Wright został wyznaczony przez Wittgensteina, wraz z Elizabeth Anscombe i Rushem Rheesem), do wykonania testamentu pozostawionego przez filozofa austriackiego.

[edytuj] Bibliografia

Wybrane publikacje:

• The Logical Problem of Induction, Doktorat, 31 maja 1941
• Über Wahrscheinlichkeit, 1945
• An Essay in Modal Logic, 1951
• A Treatise on Induction and Probability, 1951
• Deontic Logic, 1951
• Logical Studies, 1957
• The Varieties of Goodness, 1963
• Norm and Action, 1963
• The Logic of Preference, 1963
• An Essay in Deontic Logic, 1968
• Time, Change and Contradiction, 1969
• Explanation and Understanding, 1971
• Causality and Determinism, 1974
• Handlung, Norm und Intention, 1977
• Freedom and Determination, 1980
• Wittgenstein, 1982
• Philosophical Papers I-III, 1983-1984
• The Tree of Knowledge, 1993
• Six Essays in Philosophical Logic, 1996
• In the Shadow of Descartes, 1998

O von Wrightcie:

• Essays on Wittgenstein in Honour of G.H. von Wright, ed. by Jaakko Hintikka, 1976.