Georges Perec
Z Wikipedii
Georges Perec (ur. 7 marca 1936 w Paryżu, zm. 3 marca 1982 w Ivry-sur-Seine), francuski eseista, pisarz i filmowiec eksperymentalny, zaliczany do grona najważniejszych współczesnych twórców. Członek grupy literackiej OuLiPo.
Perec urodził się we Francji w rodzinie polskich Żydów (pierwotne nazwisko Peretz). Jego rodzice zginęli w czasie II wojny światowej, jego samego wychowywała ciotka. Ukończył historię i socjologię na Sorbonie, kilka lat pracował jako nauczyciel w Tunisie, by w 1962 rozpocząć pracę w archiwum jednego z paryskich szpitali. Zawód archiwisty wykonywał do 1979 roku, następnie przebywał w Australii. Zmarł na raka płuc w 1982.
Perec jest uważany za najważniejszego eksperymentatora formalnego w literaturze II połowy XX wieku. Udanie łączył wątki autobiograficzne (jak w Rzeczach) z eksperymentami (najbardziej skrajny przykład to La Disparition, utwór napisany bez użycia samogłoski e), zachowując przy tym zwartą, logicznie zamkniętą, fabułę dzieła. Przyjęta przez Pereca koncepcja literatury powoduje olbrzymie problemy przy przekładzie - niektóre z jego utworów mogą funcjonować praktycznie jedynie w języku francuskim, co jest główną przyczyną słabej znajomości twórczości Pereca w Polsce - z bogatego dorobku pisarza przetłumaczono na język polski ledwie kilka pozycji.
[edytuj] Dzieła (wybór)
- Rzeczy (Les Choses. Une histoire des années soixante 1965)
- Człowiek, który śpi (Un Homme qui dort 1967)
- La Disparition (1969)
- W ou le souvenir d'enfance (1975)
- Je me souviens (1978)
- Życie. Instrukcja obsługi (La Vie mode d'emploi. Romans 1978)
- Gabinet kolekcjonera (Un Cabinet d'amateur 1979)
[edytuj] Linki zewnętrzne
O życiu i twórczości (pl)
Interaktywna prezentacji powieści Życie. Instrukcja obsługi (fr)
