Gertruda z Helfty
Z Wikipedii
Święta Gertruda z Helfty (ur. 6 stycznia 1256 w Eisleben, zm. 13 lub 17 listopada 1302) - znana także jako Gertruda Wielka święta katolicka, mniszka benedyktyńska.
[edytuj] Życiorys
Gertruda urodziła się 6 stycznia 1256 roku w niemieckiej Turyngii. Prawdopodobnie była sierotą. Została oddana do klasztoru benedyktynek w Helfcie w wieku 5 lat. Mimo oficjalnej nazwy ośrodek w Helfcie był kojarzony z cysterkami z powodu stosowanej reguły. Poziom nauczania w opactwie był wysoki toteż Gertruda uzyskała gruntowne wykształcenie humanistyczne i teologiczne. Szczególnie interesowała się literaturą i filozofią.
Widzenia świętej rozpoczęły się gdy miała 26 lat. 27 stycznia 1281 roku przeżyła swoje mistyczne zaślubiny. Liczne objawienia i proroctwa spisała w książce Objawienia. Zaczęła czytać Pismo Święte, zgłębiała dzieła św. Augustyna, św. Grzegorza Wielkiego i św. Bernarda z Clairvaux. Chcąc być podobna do Jezusa umartwiała się oraz zadawała sobie rozmaite pokuty. Święta umarła 13 lub 17 listopada 1302 roku. Jej relikwie zostały zniszczone w 1346 roku. Św. Gertruda zostawiła jeszcze inne pisma, m.in. Ćwiczenia duchowe, Modlitwy oraz Listy. Zredagowała także księgę swojej mistrzyni Mechthildy z Hackeborn. Obie mistyczki były często mylnie uważane za rodzeństwo. Jest patronką Ameryki Południowej. Kult Świętej, na prośbę króla polskiego Augusta II Sasa, rozciągnął na cały Kościół Klemens XII w 1732 roku.
W ikonografii przedstawiana jest w stroju opatki, z krzyżem lub pastorałem w ręku. Dzieje się tak mimo, że Gertruda nigdy tego urzędu nie piastowała. Jest to wynik częstego mylenia mniszki z żyjącą w tamtym czasie Gertrudą z Hackenborn, opatką klasztoru w Helfcie.
