Giovanni Maver
Z Wikipedii
Giovanni Maver (18 lutego 1891 w Korčuli, zm. 12 lipca 1970 w Rzymie) – włoski slawista i polonista, dr hc filologii, profesor slawistyki Uniwersytetu w Rzymie, doktor honoris causa Uniwersytetu Warszawskiego (1958), członek zagraniczny Polskiej Akademii Nauk.
Uczył się w Chorwacji, a w 1909 roku rozpoczął studia filologiczne na uniwersytecie w Wiedniu. Kontynuował je we Florencji i Paryżu. W 1914 doktoryzował się w Wiedniu. W 1920 objął Katedrę Filologii Słowiańskiej na uniwersytecie w Padwie, później zaś Katedrę Języka i Literatury Polskiej na Uniwersytecie "La Sapienza" w Rzymie.
Uczyli się u niego m.in. Bruno Meriggi i Sante Graciotti.
W 1925 roku po raz pierwszy wyjechał do Polski, później wielokrotnie ją odwiedzał. W latach 1929-1948 był redaktorem w dziale literatury obcej w Enciclopedia italiana. Założył rocznik "Ricerche Slavistiche" w 1952. Publikował m.in. w "Rivista di Cultura". Napisał wiele rozpraw o twórczości Juliusza Słowackiego (m.in. komentarz do Podróży na Wschód, interpretacja Króla-Ducha). Wyróżniają się także prace na temat polskiej poezji wojennej, o Podróży po krajach słowiańskich Sapiehy, Trylogii Sienkiewicza, związkach kulturalnych polsko-włoskich.
[edytuj] Niektóre publikacje
- 1925 – Saggi critici su Juliusz Słowacki
- 1929 – Alle fonti del romanticismo polacco
- 1930 – Oryginalność Kochanowskiego
- 1946 - Podróże polskich pisarzy do Włoch, opracował
- 1954 – Rozważania nad poezją Mikołaja Sępa-Szarzyńskiego
- 1956 – Pagine scelte (przedmowa do wyboru pism Mickiewicza)
- 1958 – Letteratura polacca
