Giovanni Schiaparelli

Z Wikipedii

Giovanni Virginio Schiaparelli (ur. 14 marca 1835 r. - zm. 4 lipca 1910) był włoskim astronomem. Studiował inżynierię i architekturę na Uniwersytecie Turyńskim, astronomii uczył się w obserwatoriach w Berlinie i rosyjskim Pulkowie. W latach 1862-1900 był dyrektorem Obserwatorium Brera w Mediolanie.

Prowadził obserwacje obiektów Układu Słonecznego, nazwał morza i kontynenty na Marsie. Począwszy od 1877 obserwował na tej planecie, jak mu się wydawało, długie proste struktury, które nazwał po włosku canali. Miał na myśli kanały pochodzenia naturalnego, jednak nieświadomie dał początek setkom historii o "ufoludkach" z Czerwonej Planety. Dopiero kilkadziesiąt lat później twory widziane przez Schiaparellego okazały się być złudzeniem optycznym. Fotografie dokonane przez sondę Mariner 4 w 1965 roku wykazały, że na Marsie to co brano za kanały to jedynie kratery. 26 kwietnia 1861 r. odkrył planetoidę 69 Hesperia.

Giovanni Schiaparelli jako pierwszy wykazał, że roje Perseidów i Leonidów związane są z kometami. W 1889 roku podał, że Merkury, a w 1890 roku, że Wenus są zwrócone do Słońca stale tą samą stroną. Obserwacje radarowe w 1965 roku dowiodły, że się mylił. Badał również gwiazdy podwójne, interesował się astronomią średniowieczną i starożytną. W 1872 roku otrzymał Złoty Medal Królewskiego Towarzystwa Astronomicznego. Na jego cześć nazwano planetoidę 4062 Schiaparelli oraz jeden z kraterów na Marsie i Księżycu. W 1889 roku został senatorem Królestwa Italii. W 1902 r. otrzymał amerykański Medal Bruce'a.

Siostrzenica astronoma, Elsa Schiaparelli, była znaną projektantką mody.