Goryczuszka orzęsiona
Z Wikipedii
Goryczuszka orzęsiona | |
Systematyka wg Reveala | |
Domena | jądrowce |
Królestwo | rośliny |
Podkrólestwo | naczyniowe |
Nadgromada | nasienne |
Gromada | okrytonasienne |
Klasa | Rosopsida |
Rząd | goryczkowce |
Rodzina | goryczkowate |
Rodzaj | goryczuszka |
Gatunek | goryczuszka orzęsiona |
Nazwa systematyczna | |
Gentianella ciliata (L.) Borkh | |
Synonimy | |
Gentiana ciliataL. | |
Galeria zdjęć i grafik |
Goryczuszka orzęsiona, goryczka orzęsiona (Gentianella ciliata (L.) Borkh - roślina dwuletnia lub trwała należąca do rodziny goryczkowatych. Występuje w południowej i środkowej Europie. Pospolita jest w Sudetach i Karpatach, występuje także na pogórzu. Status gatunku w florze Polski: gatunek rodzimy.
Spis treści |
[edytuj] Charakterystyka
- Łodyga
- Cienka, wzniesiona, lub dźwigająca się. Dorasta do 7-30 cm. Zazwyczaj jest pojedyncza, wyjątkowo tylko rozgałęzia się.
- Liście
- Lancetowate, ustawione parami, gładkie i ostro zakończone. Są całobrzegie i nieco lśniące.
- Kwiaty
- Kolor kwiatów może być różny (od niebieskich do białych), zależnie od środowiska. Kwiat lub kilka kwiatów na szczycie łodygi, płatki korony charakterystycznie postrzępione na brzegu (przypominają rzęski) i stąd pochodzi gatunkowa nazwa rośliny. Kielich o dzwonkowatorurkowatym kształcie, znacznie dłuższy od wolnej części płatków, złożony z czterech zrosłych działek zakończonych ostrymi ząbkami. Słupek pojedynczy z okrągławym znamieniem, otoczony przez 4 pręciki o czerwonych pylnikach. Roślina miododajna, podłużne miodniki występują głeboko wewnątrz korony, u jej nasady. Kwitnie od lipca do września, zapylana jest przez motyle i błonkówki.
- Owoc
- Torebka na długiej szypułce, po dojrzeniu pękająca na dwie części.
- Korzenie
- Wytwarza kłącze z cienkimi, nitkowatymi rozłogami.
- Biotop, wymagania
- Występuje na suchych murawach, na brzegu lasów i zarośli, na łąkach, wyłącznie na podłożu wapiennym. Jej pionowy zasięg wynosi ok. 1800 m n.p.m, głównie jednak rośnie w reglu dolnym i górnym. Hemikryptofit. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Cl. Festuco-Brometea.[1]
[edytuj] Ochrona
W Polsce i Słowacji jest gatunkiem chronionym.
[edytuj] Zastosowanie
- Roślina ozdobna : uprawiana na rabatach i w ogródkach skalnych.
[edytuj] Ciekawostki
- Kwiaty zamykają się na noc, oraz w czasie deszczu i dużego spadku temperatury.
[edytuj] Zobacz też
Przypisy
- ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
[edytuj] Bibliografia
- Zbigniew Mirek, Halina Pięknoś-Mirkowa: Kwiaty Tatr. Przewodnik kieszonkowy. Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 2003. ISBN 83-7073-385-9.
- Zofia Radwańska-Paryska: Rośliny tatrzańskie. Warszawa: WSiP, 1988. ISBN 83-09-00256-4.
- Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.