Gottfried Keller
Z Wikipedii
Gottfried Keller, (ur. 19 lipca 1819 w Zurychu, zm. 16 lipca 1890 tamże), pisarz szwajcarski, tworzący w języku niemieckim.
W latach 1834–42 studiował malarstwo w Monachium. W 1846 roku opublikował zbiór wierszy, które przyniosły mu stypendium, dzięki któremu w latach 1848 - 1850 studiował historię, filozofię i literaturę na uniwersytecie w Zurychu. W 1850 roku rozpoczął studia w Berlinie, tam też powstała jego najsłynniejsza, autobiograficzna powieść „Zielony Henryk”. W 1855 roku powrócił do Zurychu, gdzie pracował jako niezależny pisarz. W latach 1861 - 1876 pracował jako sekretarz (Erster Staatsschreiber) kantonu Zurych. Później poświęcił się już tylko pracy literackiej. W 1876 roku została opublikowana powieść „Romeo i Julia na wsi”, oparta na słynnym dramacie Szekspira, ale umiejscowiona w scenerii szwajcarskiej wsi.
Był wybitnym reprezentantem realizmu mieszczańskiego.
Przewodniczył komitetowi na rzecz polskich powstańców styczniowych.
Tworczością G.Kellera zainteresował się szwajcarski kompozytor Othmar Schoeck (18886-1957), który skomponował w roku 1926 cykl pieśni do 14 wierszy G.Kellera pod tytułem " Lebendig Begraben" (Pogrzebiony żywcem) Ten utwór (na orkiestre i baryton) został nagrany przez Dieter Fischer-Diskau dla wytworni Claves w 1962 roku.
[edytuj] Anegdota
Pisarz Gottfried Keller pił o wiele za dużo wina, niż na to pozwalał stan jego zdrowia. Lekarz zwrócił mu taktownie uwagę, żeby zmniejszył ilość spożywanych płynów. Keller zasępił się na chwilę, po czym powiedział z uśmiechem: - Oczywiście, panie doktorze, od dzisiaj nie będę jadł zupy.
[edytuj] Najważniejsze dzieła
- Zielony Henryk (tzw. Erziehungsroman) 1845, druga wersja 1880, wydanie polskie 1955
- Martin Salander 1886
- cykl Ludzie z Seldwili 1856, druga wersja 1873 – 74, wydanie polskie 1952
- Nowele zuryskie 1877, wydanie polskie 1958
- Pani Reguła i jej benjaminek 1923
- Romeo i Julia na wsi 1923, wydanie polskie 1954
- Pankracy Dasacz 1920
- Kotek Lusterko 1921
- Siedem legend 1922
