Granica funkcji
Z Wikipedii
Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdziesz na stronie dyskusji tego artykułu. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość. |
Spis treści |
Granica funkcji – nieformalnie, wartość do której obrazy danej funkcji zbliżają się nieograniczenie dla argumentów dostatecznie bliskich wybranemu punktowi. Funkcjonują dwie równoważne definicje podane przez Augustina Louisa Cauchy'ego oraz Heinricha Eduarda Heinego.
[edytuj] Historia
Pojęcie to znane było intuicyjnie już w starożytności. Stosowano je wówczas do obliczania pól figur geometrycznych za pomocą tzw. metody wyczerpywania, która polegała na wpisywaniu w daną figurę geometryczną ciągu figur o znanych polach (pomysł wykorzystywany jest do dzisiaj w nieco zmodyfikowanej formie jako całka oznaczona, np. Lebesgue'a). Łaciński termin oznaczający granicę, „limes”, pojawił się w XVII wieku w pracach Newtona oraz Leibniza w związku z próbami uściślenia tego pojęcia.
Współczesna definicja granicy funkcji powstała w XIX wieku wraz z rozwojem analizy matematycznej. Pierwszą, ścisłą definicję granicy funkcji, sformułowaną za pomocą pojęć arytmetycznych, podał Cauchy, a współczesne brzmienie nadał jej Weierstrass.
[edytuj] Granica w punkcie
Funkcja określona na zbiorze ma w punkcie skupienia x0 tego zbioru granicę równą g, co zapisuje się przy lub , gdy spełnione są warunki określone w następujących dwóch równoważnych definicjach:
- definicja Heinego
- dla każdego ciągu (xn) takiego, że oraz ciąg wartości funkcji f(xn) dąży do g przy ;
- definicja Cauchy'ego
- dla każdej liczby istnieje liczba δ > 0 taka, że dla każdego z nierówności 0 < | x − x0 | < δ wynika nierówność ; w zapisie symbolicznym:
- .
[edytuj] Granica jednostronna
Granica jednostronna jest wspólną nazwą dla granicy lewostronnej i prawostronnej. Wyżej rozważaną granicę nazywa się czasami w opozycji do ukazanej w tej sekcji obustronną. Jeżeli granice lewo- i prawostronna są sobie równe, to są one równe granicy obustronnej; twierdzenie odwrotne również jest prawdziwe.
Liczba g jest granicą lewostronną funkcji f w lewostronnym punkcie skupienia x0 dziedziny, co zapisuje się przy lub , gdy spełnione są warunki określone w następujących dwu równoważnych definicjach:
- definicja Heinego
- dla każdego ciągu (xn) takiego, że oraz , ciąg wartości funkcji f(xn) dąży do g przy ;
- definicja Cauchy'ego
- .
Liczba g jest granicą prawostronną funkcji f w punkcie x0, będącym prawostronnym punktem skupienia dziedziny funkcji f, co zapisuje się przy lub , gdy spełnione są warunki określone w następujących dwu równoważnych definicjach:
- definicja Heinego
- dla każdego ciągu (xn) takiego, że oraz ciąg wartości funkcji f(xn) dąży do g przy ;
- definicja Cauchy'ego
- .
[edytuj] Granica niewłaściwa
Funkcja f ma w punkcie x0 granicę niewłaściwą , co zapisuje się przy lub , gdy spełnione są warunki określone w następujących dwu równoważnych definicjach:
- definicja Heinego
- dla każdego ciągu (xn) takiego, że oraz ciąg wartości funkcji f(xn) dąży do przy ;
- definicja Cauchy'ego
- .
Analogicznie określa się niewłaściwe granice lewo- i prawostronną.
[edytuj] Granica w nieskończoności
Funkcja f określona dla ma w plus (minus) nieskończoności granicę g, co zapisuje się przy lub , gdy spełnione są warunki określone w następujących dwóch równoważnych definicjach:
- definicje Heinego
- dla każdego ciągu (xn) takiego, że oraz ciąg wartości funkcji f(xn) dąży do g przy ;
- definicje Cauchy'ego
[edytuj] Granica niewłaściwa
Funkcja f określona na przedziale ma w nieskończoności granicę niewłaściwą , co zapisuje się przy lub , gdy spełnione są warunki określone w następujących dwóch równoważnych definicjach:
- definicja Heinego
- dla każdego ciągu (xn) takiego, że oraz , ciąg wartości funkcji f(xn) dąży do przy , co zapisuje się ;
- definicja Cauchy'ego
Analogicznie definiuje się granice niewłaściwe funkcji w .
[edytuj] Własności
- Jeśli funkcje f i g określone są na zbiorze mają granice właściwe i , to:
-
- ,
- ,
- , gdy oraz .
- Uwaga: twierdzenie to jest prawdziwe również dla granic w nieskończoności.
- Należy pamiętać, że twierdzenie odwrotne nie jest prawdziwe, np. to, że nie oznacza, że istnieją granice czy . W podanym w przykładzie granica nie istnieje, natomiast .
- Twierdzenie o granicy funkcji złożonej.
- Jeśli funkcja ma w punkcie x0 granicę , funkcja ma w punkcie y0 granicę , przy czym x0 i y0 są odpowiednio punktami skupienia zbiorów oraz B, przy czym dla każdego x z pewnego sąsiedztwa punktu x0, to .
Wymienione niżej własności są prawdziwe także w przypadku granic jednostronnych i w nieskończoności:
- ,
- oraz w pewnym sąsiedztwie ,
- oraz ,
- oraz ,
- oraz w pewnym sąsiedztwie ,
- oraz w pewnym sąsiedztwie .
[edytuj] Zobacz też
- przegląd zagadnień z zakresu matematyki,
- granica ciągu,
- granica dolna i górna,
- reguła de l'Hospitala,
- twierdzenie o trzech ciągach (funkcjach).
[edytuj] Bibliografia
- Encyklopedia szkolna – matematyka, WSiP, W-wa 1996, ISBN 83-02-02551-8.