Gregory Carl Johnson
Z Wikipedii
Gregory Carl Johnson (ur. 30 lipca 1954 w Seattle, Waszyngton, USA), pilot wojskowy, członek korpusu astronautów NASA.
Spis treści |
[edytuj] Wykształcenie oraz służba wojskowa
- 1972 – ukończył szkołę średnią (West Seattle High Schoo) w Seattle.
- 1977 – został absolwentem University of Washington, gdzie uzyskał licencjat z techniki lotniczej i kosmicznej a następnie rozpoczął służbę wojskową w marynarce wojennej Stanów Zjednoczonych.
- 1978 – w grudniu, po zakończeniu przeszkolenia lotniczego w bazie Pensacola na Florydzie, został pilotem lotnictwa morskiego. Dalszą służbę pełnił jako pilot-instruktor na samolotach TA-4J.
- 1980 – po opanowaniu pilotażu samolotu A-6E wziął udział w operacjach wojskowych na Oceanie Spokojnym i Oceanie Indyjskim.
- 1984-1990 –w bazie Edwards, stan Kalifornia, ukończył szkołę dla pilotów doświadczalnych (Air Force Test Pilot School), a później służył w Centrum Uzbrojenia Marynarki (Naval Weapons Center) w China Lake, stan Kalifornia. Brał udział w testach samolotów A-6 oraz F/A-18. Następnie został przeniesiony do bazy lotniczej Whidbey Island, stan Waszyngton. Kierował wydziałem utrzymania gotowości bojowej jednostki A-6.
- 1990 – przeszedł do rezerwy sił morskich i został dowódcą czterech jednostek rezerwowych marynarki.
Na 50 typach samolotów wylatał ponad 8 700 godzin wykonując około 500 lądowań na lotniskowcach.
[edytuj] Praca w NASA i kariera astronauty
- 1987 – po raz pierwszy próbował dostać się do korpusu astronautów NASA. Jednak podczas naboru do grupy NASA-12 zakwalifikował się tylko do jednej z grup finałowych.
- 1990-1998 – w kwietniu 1990 rozpoczął pracę w Centrum Lotów Kosmicznych imienia Lyndona B. Johnsona. Był inżynierem i pilotem doświadczalnym w Wydziale Operacji Lotniczych (Aircraft Operations Division) na lotnisku Ellington Field, stan Teksas. Uczył przyszłych astronautów pilotażu T-38. Latał na samolotach WB-57 oraz Gulfstream I. Był też drugim pilotem KC-135. Uczestniczył w programie modernizacji T-38. Od 1994 przejął obowiązki szefa wydziału inżynieryjno-eksploatacyjnego (Maintenance & Engineering Branch). Odpowiadał za bezpieczne użytkowanie wszystkich 44 samolotów należących do JSC.
- 1998 – 4 czerwca został przyjęty do korpusu amerykańskich astronautów (NASA-17) w charakterze kandydat na pilota wahadłowca. Od sierpnia przystąpił do specjalistycznego szkolenia. W czasie szkolenia poznał budowę wahadłowców i Międzynarodowej Stacji Kosmicznej oraz przeszedł kurs przetrwania w warunkach ekstremalnych.
- 1999 – zakończył przeszkolenie podstawowe i zdobył uprawnienia do pilotowania promów kosmicznych. Później został skierowany do Biura Astronautów NASA do personelu wspierającego pracę astronautów (Astronaut Support Personnel).
- 2004 – wiosną został przedstawicielem Biura Astronautów ds. technicznych dotyczacych operacji lądowania promów i przewozu ich na platformę startową. Został wówczas tzw. astronautą-menedżerem. Od czerwca 2004 do listopada 2005 pracował na Florydzie w Centrum Lotów Kosmicznych im. Johna F. Kennedy'ego. Kierował kompleksem, w których odbywają się przygotowania przedstartowe (Launch Integration) programu Space Shuttle.
- 2006 – w styczniu przywrócono mu status aktywnego astronauty. 31 października został pilotem załogi STS-125, która w 2008 wykona kolejny remont teleskopu Hubble’a (misja HST-SM4). Dzięki temu będzie mógł on dalej pracować do 2013.
[edytuj] Nagrody i odznaczenia
- dwukrotnie medal marynarki wojennej „Za Zasługi dla Sił Zbrojnych” (Navy Meritorious Service Medal),
- trzykrotnie medal marynarki wojennej i korpusu piechoty morskiej „Za zasługi” (Navy and Marine Corps Commendation Medal),
- medal marynarki wojennej i korpusu piechoty morskiej „Za osiągnięcia” (Navy and Marine Corps Achievement Medal),
- medal sił zbrojnych za udział w operacjach militarnych (Armed Forces Expeditionary Medal),
- medal „Za udział w operacjach humanitarnych” (Humanitarian Service Medal),
- NASA James A. Korkowski Excellence in Achievement Award,
