Gustawa Jarecka

Z Wikipedii

Gustawa Jarecka (ur. 23 lipca 1908 w Kaliszu, zm. w styczniu 1943 w Warszawie) – polska powieściopisarka.

W latach 1925-1931 studiowała na Wydziale Polonistyki na Uniwersytecie Warszawskim. Jej debiut literacki nastąpił w roku 1932. Podczas okupacji niemieckiej, od 1940 roku była telefonistką i maszynistką w gminie żydowskiej mieszczącej się w getcie warszawskim. Tam też zginęła. Fragmenty jej powieści ukazywały się w m.in. "Głosie Porannym", "Nowej Kwadrydze".

[edytuj] Twórczość

• 1932 – "Inni ludzie"
• 1934 – "Stare grzechy"
• 1936 – "Przed jutrem"
• 1938/1939 – "Ludzie i sztandary" (1. tom: "Ojcowie", 2. tom: "Zwycięskie pokolenie")