Hafez
Z Wikipedii
Hafez, Hafiz, Szamsuddin Mohammad Hafez Szirazi (Hafiz - "Ten, który zna na pamięć cały Koran") – jeden z największych poetów perskich. Urodził się ok. 1325 w Szirazie. Wyznawca sufizmu, przez wiele dziesiątków lat był nadwornym poetą władców tego miasta. Zmarł ok. 1390 w rodzinnym mieście, gdzie w XX wieku wystawiono mu skromne mauzoleum.
Uznaje się go za jednego z największych twórców perskiej poezji lirycznej. Słynął jako mistrz gazelu - wiersza monorytmicznego złożonego z bajtów, czyli dwóch półwierszy połączonych ze sobą bardziej poprzez jedność tematu i symbolizm niż przez następstwo myśli. Niezwykłą popularność jego gazele zawdzięczają językowi cechującemu się bogatą obrazowością i aforystyczną refleksyjnością. Jest autorem zbioru (dywan) zawierającego ponad 500 gazeli.
Tworzył ponadto także aforyzmy, kasydy, masnawi, erotyki, poematy bachiczne i mistyczne oraz panegiryki na cześć władców. Chwalił piękno i uroki życia. W swych utworach Hafiz opiewał miłość, pogardę dla hipokryzji oraz mistycyzm suficki będący niekończącym się poszukiwaniem jedności z Bogiem.
Twórczość Hafeza nadal cieszy się ogromną popularnością wśród Irańczyków.
[edytuj] Fragment poezji
"Nie ma na rynkach Świata/ Uspokojenia dla serca,/ Jest tylko omamienie/ Złudną radością pijanych."
