Panegiryk
Z Wikipedii
Panegiryk – (z języka greckiego, ang. "panegyric", niem. "Panegyrikus") uroczysty tekst pochwalny (mowa, wiersz, list, toast itp.) sławiący jakąś osobę, czyn, wydarzenie, pełen przesadnego zachwytu, często o charakterze pochlebczym. W starożytnej Grecji nazwą tą określano mowy wygłaszane na pogrzebach wybitnych osobistości, wodzów i polityków, sławiące ich zasługi obywatelskie i patriotyczne. Powszechny zwłaszcza w XVI - XVIII w. Pisany często przez poetów związanych z dworami królewskimi lub magnackimi. W dobie oświecenia starano się zwalczać panegiryzm. W staropolskiej poezji gatunek uprawiali m.in.: J. Kochanowski, S. Szymonowic, A. Morsztyn, I. Krasicki, A. Naruszewicz, S. Trembicki.
Mistrzem ody panegirycznej był rosyjski chemik, Michaił Łomonosow.
Przykłady: Lukrecjusz "Pochwała Epikura"
na podstawie Słownika terminów literackich, pod redakcją J. Sławińskiego, Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, 1988
Zobacz też: przegląd zagadnień z zakresu literatury.
