Hans Werner Henze

Z Wikipedii

Hans Werner Henze (ur. 1 lipca 1926 roku w Gütersloh w Niemczech) - niemiecki kompozytor.

Henze jest uczniem Wolfganga Fortnera i Rene Leibowitza. Pracował jako kierownik muzyczny Deutsches Theater Heinza Hilperta w Konstancji a w latach 1950-53 był dyrektorem artystycznym baletu w Staatstheater Wiesbaden. Odcinał się od awangardy muzycznej (odmowa udziału w Kursach nowej muzykiw Darmstadt. Kompozytor osiadł na stałe we Włoszech.

[edytuj] Charakterystyka twórczości

Twórczość Henzego wyróżnia wielość stylów tzw. polistylistyka. Widoczne są wpływy romantyzmu i naturalizmu np. w operze z 1952 roku Boulevard Solitude (według powieści Manon Lescaut Abbe Prevosta). Kompozytor stosuje nadto technikę serialną (serializm), często naśladuje inne style np. Mozarta, Rossiniego. Korzysta z wielu form muzycznych: madrygał, hymn, pieśń, song i elementów jazzu. Do innych ważniejszych dzieł operowych należą: Der junge Lord (Młody Lord), Die Bassariden (Bachantki), We Come to the River (Dochodzimy do rzeki), The English Cat (Angielska kotka), Das verratente Meer (Zdradzone morze), Venus und Adonis (Wenus i Adonis).
Henze jest także autorem baletów, symfonii, koncertów, muzyki kameralnej i utworów wokalnych (Pięć pieśni neapolitańskich) i rozprawy teoretycznej Muzyka i polityka (1976).