Helena Boguszewska
Z Wikipedii
Helena Boguszewska (ur. 18 października 1886, zm. 11 listopada 1978) – polski prozaik. Ukończyła Wydział Przyrodniczy UJ. Debiutowała w latach 1909-1910 drobnymi opowiadaniami dla dzieci na łamach "Płomyka" i "Płomyczka". W latach 1918-1919 opublikowała cykl podręczników przyrodniczych dla szkół podstawowych. W latach dwudziestych rozpoczęła działalność publicystyczną, zajmując się głównie problematyką społeczną i oświatową, losem dzieci biednych i kalekich. Debiutem książkowym była powieść "Świat po niewidomemu" z 1932. Od 1934 współpracowała z Jerzym Kornackim. W latach 1933-1937 współzałożycielka i przewodnicząca zespołu literackiego "Przedmieście". W latach 1944-1946 posłanka do Krajowej Rady Narodowej.
[edytuj] Twórczość
- 1932 "Świat po niewidomemu"
- 1933 "Ci ludzie"
- 1933 "Czerwone węże"
- 1934 "Całe życie Sabiny"
- 1934 "Dzieci znikąd"
- 1934 "Za zielonym wałem"
- 1938 "Anielcia i życie"
- 1945 "Wspomnienie o Halinie Górskiej"
- 1946 "Nigdy nie zapomnę"
- 1947 "Czekamy na życie"
- 1949 "Żelazna kurtyna"
- 1952 "Czarna kura"
- 1955 "Pozbierane dzieci"
- 1956 "Siostra z Wisły"
- 1958 "Maria Elzelia"
- 1961 "Poprzez ulice"
- 1965 "Zwierzęta śród ludzi"
- 1979 "Adolf i Marian"
Razem z Jerzym Kornackim:
