Helena Grossówna
Z Wikipedii
Helena Grossówna (ur. 25 listopada 1904 roku w Toruniu, zm. 1 lipca 1994 roku w Warszawie) – polska tancerka oraz aktorka teatralna i filmowa.
Ukończyła szkołę baletową w Toruniu. Po debiucie scenicznym w 1926 r. kształciła się i występowała we Włoszech oraz Francji. Po powrocie do kraju grała m.in. w poznańskim Teatrze Nowym oraz warszawskich Qui Pro Quo, Małym, Wielkiej Rewii i Cyruliku Warszawskim. W filmie debiutowała w roku 1935.
Podczas okupacji była kelnerką. Występowała od czasu do czasu również w oficjalnych teatrach. Była jednocześnie oficerem AK. W stopniu porucznika dowodziła podczas Powstania warszawskiego oddziałem kobiecym w ramach batalionu "Sokół". Po kapitulacji powstania więziona w obozie jenieckim Gross-Lübars, a następnie w stalagu w Oberlangen. Powróciła do kraju i od 1948 r. związała się z warszawskim teatrem "Syrena".
[edytuj] Filmografia
- 1935: Kochaj tylko mnie
- 1936: Dodek na froncie
- 1936: Mały marynarz
- 1936: Dwa dni w raju
- 1936: Tajemnica Panny Brinx
- 1937: Parada Warszawy
- 1937: Dyplomatyczna żona
- 1937: Piętro wyżej
- 1938: Florian
- 1938: Królowa przedmieścia
- 1938: Szczęśliwa trzynastka
- 1938: Zapomniana melodia
- 1938: Paweł i Gaweł
- 1938: Robert i Bertrand
- 1939: Testament profesora Wilczura
- 1939: Włóczęgi
- 1960: Kolorowe pończochy
- 1962: O dwóch takich, co ukradli księżyc
- 1962: Mój stary
- 1963: Zbrodniarz i panna
- 1965: Niekochana
