Heliogabal (cesarz rzymski)

Z Wikipedii

Heliogabal

Imiona	Varius Avitus
Panował jako	Imperator Caesar Marcus Aurelius Antoninus Augustus
nie zaliczony w poczet bogów
Czas panowania	16 maja 218 - 11 marca 222
Dynastia	Sewerów
Data urodzin	204 Emesa, Syria
Data śmierci	11 marca 222 - Rzym
Moneta

Lista cesarzy rzymskich

Heliogabal (Elagabal, Varius Avitus Bassianus), po obwołaniu cesarzem Marek Aureliusz Antoninus (Marcus Aurelius Antoninus, ur. 204 w Emesie, zm. 11 marca 222 w Rzymie), w latach 218-222 cesarz rzymski z dynastii Sewerów.

Mówiło się, że był nieślubnym synem cesarza Karakalli. Jego matką była Julia Soaemias (córka Julii Maesy).

W młodym wieku pełnił funkcję arcykapłana boga zwanego w semickim narzeczu "Elah-Gabal", w mieście Emesa w Syrii. 16 maja 218 został obwołany przez żołnierzy cesarzem. Słynął ze swoich transseksualno-orgiastycznych zachowań (np. chciał poddać się operacji zmiany płci, niewykonalnej w tamtych czasach). Był też czterokrotnie żonaty, ale nie miał potomstwa:

od 219 z Julią Cornelią Paulą, rozwiedli się w 220,
od 220 z Julią Aquilią Severą, westalką,
od 221 z Annią Faustiną, prawnuczką Marka Aureliusza, porzucił ją jeszcze w tym samym roku,
od 221 znowu z Julią Aquilią Severą
Hierokles - niewolnik i woźnica rydwanów, którego Heliogabal oficjalnie poślubił.

Został wraz z matką i dworzanami zamordowany w 222 r. przez pretorianów, podburzonych przez swoją babkę Julię Maesę, która zaplanowała przekazanie tronu Aleksandrowi Sewerowi. Według relacji historyka Kassjusza Diona, gdy cesarz zdał sobie sprawę z nadciągającego puczu zamknął się w skrzyni i kazał ją wynieść z pałacu. Kufer jednak zrewidowano. Heliogabalowi i jego matce odcięto głowy, zaś ciała rozebrano, włóczono po mieście, by wreszcie wrzucić do rzeki.

Ciekawostką może być to, że kolekcjonował pajęczyny. Widywano go także jeżdżącego po Rzymie rydwanem zaprzężonym w nagie młode dziewczyny. Cesarz miał dość specyficzne poczucie humoru: podawał gościom potrawy z wosku, drewna lub kości słoniowej, wrzucał w tłum węże, a na sale jadalną kazał wpuszczać drapieżne zwierzęta (pozbawione jednak kłów i pazurów).