Henri Christophe

Z Wikipedii

Henri Christophe (ur. 6 października 1767, zm. 8 października 1820), haitański polityk. Prezydent Haiti od 17 lutego 1807. Ogłosił się królem jako Henryk I 26 marca 1811. Popełnił samobójstwo. Nazywany Czarnym Napoleonem.

Henri Christophe jako niewolnik pracował hotelu jako szef służby. W 1793 roku ożenił się z Marią Ludwiką Codovic, córką właściciela hotelu. Para miała piątkę dzieci. Gdy wybuchła rewolta, zgłosił się do oddziałów wyzwoleńczych, a jego męstwo i umiejętności zwróciły uwagę dowództwa. Już wkrótce stał się prawą ręką Toussaint L'Ouverture'a.

Christophe z czasem stał się bożyszczem całego narodu. Wybrano dożywotnio prezydentem państwa Haiti w lutym 1807 roku, po śmierci Jean-Jacques Dessalines'a, Czarny Napoleon zdał sobie sprawę, że jeśli chce wytrwać na swoim stanowisku powinien rządzić żelazną ręką i doprowadzić do zrównania białych z czarnymi. Dlatego postanowił stworzyć taki ustrój, który byłby przedmiotem zazdrości białych.

Cztery lata po otrzymaniu prezydentury, 28 marca 1811 roku Christophe zmienił Haiti w królestwo, przyjmując tytuł króla Haiti i przyległych wysp z imieniem Henryk I. Został ukoronowany rankiem 2 czerwca 1811 w kościele przygotowanym do tego celu na placu w Cap-Henri. Króla i królową Marię Ludwikę ukoronował Corneille Brelle, arcybiskup Haiti. Christophe od samego początku starał się zdobyć tytułami i orderami wierność różnych ludzi .

Król wprowadził Kodeks Enrique złożony z dwóch tysięcy czterech artykułów, który był rygorystycznie przestrzegany i kraj dzięki temu znacznie się rozwinął. W 1817 roku sto pięćdziesiąt cudzoziemskich statków wywoziło z Haiti cukier, melasę, tytoń i kakao do wielu krajów europejskich. Pod administracją Christophe'a eksport produktów z jego kraju osiągnął wartość stu czterdziestu milionów funtów. Zabroniono żebraniny i prostytucji; w kraju króla Haiti królowała religia i małżeństwo. Otwarto szkołę medyczną i szkołę malarstwa, a oświata publiczna rozwijała się w niezwykłym tępie.

Ostatecznie system Chrisophe'a zmienił się w najbardziej despotyczną tyranię. Kolorowy monarcha zbyt wiele wymagał od prymitywnych poddanych; w związku z tym było coraz więcej niezadowolonych z nadmiernej surowości i z żelaznej dyscypliny, której musieli się poddawać. 15 sierpnia 1820 roku król udał się na mszę w czasie której dostał ataku apopleksji. Wiadomość rozeszła się błyskawicznie. Intrygi i tajne spiski w niecałe dwa miesiące doprowadziły do upadku królestwa.

Rewolucja pałacowa przeciwko schorowanemu królowi rozprzestrzeniła się szybko na cały kraj. Wieczorem 8 października były niewolnik, który stał się królem, świadom, że opuścili go nawet najwierniejsi słudzy, poszedł do swoich prywatnych komnat w pałacu Saint-Souci, wziął kąpiel z pachnącymi solami i popełnił samobójstwo, strzelając sobie złotą kulą w serce. Miał pięćdziesiąt trzy lata, a panował lat czternaście.

Po latach Henri Christophe został zrehabilitowany na Haiti, a jego posąg na koniu wznosi się w stolicy kraju.