Henryk I Parmeński
Z Wikipedii
Henryk I Burbon-Parmeński, wł. Enrico I, Duca di Parma e Piacenza (1873 – 16 listopada 1939) - tytularny książę Parmy i Piacenza w latach 1907-1939.
Henryk urodził się jako drugi syn (ale najstarszy syn, który dożył wieku dorosłego) Roberta I, ostatniego księcia Parmy, i jego pierwszej żony - Marii Pii Burbon, księżniczki Obojga Sycylii, córki króla Ferdynanda II. Oboje jego rodzice byli ze sobą spokrewnieni. Henryk był opuźniony umysłowo i po śmierci Roberta I w 1907, to jego młodszy brat Eliasz został ogłoszony jego opiekunem i głową rodziny Burbonów-Parmeńskich. Eliasz był więc regentem podczas tytularnych rządów Henryka i następnie Józefa I.
Dla monarchistów Henryk był jednak Henrykiem I Parmeńskim. Zmarł młodo, nigdy się nie ożeniwszy i nie posiadając żadnego potomstwa. Jego następcą został jego młodszy brat - Józef.
Poprzednik Robert I Burbon |
Tytularny książę Parmy 1907–1939 |
Następca Józef I Burbon |