Henryk Seweryniak

Z Wikipedii

Henryk Seweryniak (ur. 20 września 1951 w Budach Kozickich) – polski duchowny Kościoła rzymskokatolickiego, prałat, profesor teologii fundamentalnej.

W 1969 r. wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Płocku 15 czerwca 1975 w katedrze płockiej otrzymał święcenia kapłańskie z rąk biskupa płockiego Bogdana Mariana Sikorskiego. W latach 1975-1977 pełnił funkcję wikariusza w parafii św. Antoniego w Żurominie. W latach 1977-1980 rozpoczął studia specjalistyczne z teologii dogmatycznej w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W latach 1980-1984 r. odbył studia z teologii fundamentalnej w Pontificia Universitas Gregoriana w Rzymie, które uwieńczył rozprawą doktorską o hermeneutyce Paula Ricoeura. Od 1984 r. jest wykładowcą teologii fundamentalnej, religiologii, teologii ekumenicznej w Wyższym Seminarium Duchownym w Płocku.

W połowie lat 80. pełnił funkcję wikariusza parafii św. Jana Chrzciciela w Płocku. Opiekował się wówczas obsypywanym nagrodami na festiwalach muzyki religijnej zespołem Vox Clamantis, pisał nawet teksty piosenek. Był współorganizatorem Tygodni Kultury Chrześcijańskiej oraz słynnych na całe miasto Mszy Świętych za ojczyznę.

W latach 1988-1993 był asystentem, następnie adiunktem w Katedrze Eklezjologii Fundamentalnej KUL. W 1993 r. w Lublinie habilitował się na podstawie studium z antropologii teologiczno-fundamentalnej Wolfharta Pannenberga. Od 1994 w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. W 1995 został kierownikiem Katedry Chrystologii i Eklezjologii Fundamentalnej ATK, później Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Członek zespołu redakcyjnego II Polskiego Synodu Plenarnego. Od 7 listopada 1995 został referentem ds duszpasterstwa ekumenicznego diecezji płockiej. W 1997 r. odznaczony godnością Kapelana Ojca Świętego. Od 2001 r. profesor nauk teologicznych. Konsultor Rady Episkopatu Polski do Spraw Dialogu Religijnego, członek Komisji Mieszanej do spraw Dialogu Teologicznego między Kościołem Rzymskokatolickim i Kościołem Starokatolickim Mariawitów. Pełni funkcję wikariusza biskupiego ds. stałej formacji kapłanów Diecezji Płockiej.

Publikacje:

Metodyka pisania prac magisterskich i dyplomowych z teologii, Płocki Instytut Wydawniczy, Płock 1997, ISBN 83-87-40330-X.
Ojcostwo i miłosierdzie: biskup Leon Wetmański (1886-1941), Płocki Instytut Wydawniczy, Płock 1999, ISBN 83-87-40395-4.
Święty Kościół powszedni, Więź, Warszawa 1999, ISBN 83-88-03207-0.
Metodyka uczenia się i pisania prac dyplomowych, Płocki Instytut Wydawniczy, Płock 2000, ISBN 83-87-40307-5.
Tajemnica Jezusa, Więź, Warszawa 2001, ISBN 83-88-03236-4.
Świadectwo i sens. Teologia fundamentalna, Płocki Instytut Wydawniczy, Płock 2001, ISBN 83-87-40376-8.
Medytacja dla bliskich: "Tryptyk rzymski", Płocki Instytut Wydawniczy, Płock 2003, ISBN 83-87-40354-7.
Prorok i błazen. Szkice z teologii narracji, Wydział Teologiczny UAM , Poznań 2005, ISBN 83-89-36188-4.
Medytacje z Herbertem, Płocki Instytut Wydawniczy, Płock 2006, ISBN 83-89-62551-2.
Apologia Pokolenia JPII, Płocki Instytut Wydawniczy, Płock 2006, ISBN 83-89-62572-5.