Henryk Sokolak

Z Wikipedii

Henryk Sokolak, właśc. Mikołajczyk (ur. 16 grudnia 1921) – pułkownik, długoletni funkcjonariusz organów bezpieczeństwa i wywiadu PRL, m.in. dyrektor Departamentu I Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w latach 1961-1969.

Uzyskał wykształcenie średnie. Po ataku wojsk niemieckich na Polskę 1 września 1939 i ich szybkich postępach w październiku 1939 dostał się w ręce niemieckie i został wywieziony do obozu koncentracyjnego w Buchenwaldzie, gdzie przebywał aż do kwietnia 1945, działając w międzyczasie w obozowym ruchu oporu. Następnie od kwietnia 1946 rozpoczął pracę w świeżo uformowanych organach bezpieczeństwa publicznego (MBP); zaczynał jako starszy referent Sekcji I Wydziału V w Wojewódzkim Urzędzie Bezpieczeństwa Publicznego w Poznaniu. Później od 25 lipca 1949 wykładowca Szkoły Polityczno-Wychowawczej Departamentu VII (wywiadowczego) MBP. Od 1 sierpnia 1950 komendant Szkoły Oficerskiej Departamentu VII MBP, później od 1 maja 1952 naczelnik Wydziału IV Departamentu VII. Po opuszczeniu kierownictwa Wydziału IV Departamentu VII (15 czerwca 1953) pozostał do dyspozycji płk. Stefana Antosiewicza, dyrektora Departamentu I Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego. Po likwidacji struktur MBP przeszedł do Komitetu ds. Bezpieczeństwa Publicznego, następnie po likwidacji tej struktury i przejęcia jej obowiązków przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych w 1956 przeszedł 28 listopada t.r. tam na stanowisko zastępcy dyrektora Departamentu I MSW (płk. Witolda Sienkiewicza). Po odejściu Sienkiewicza 31 lipca 1961 zastąpił go na stanowisku dyrektora Departamentu I MSW (mianowany 6 sierpnia 1961); stanowisko dyrektora Departamentu I sprawował do 15 stycznia 1969. Po zastąpieniu go przez gen. Mirosława Milewskiego pozostał do dyspozycji dyrektora Departamentu Kadr MSW. Zwolniony z MSW 1 listopada 1974.

[edytuj] Bibliografia

• Leszek Pawlikowicz, Tajny front zimnej wojny. Uciekinierzy z polskich służb specjalnych 1956-1964, Oficyna Wydawnicza Rytm, Warszawa 2004, ISBN 83-7399-074-7.