Stefan Antosiewicz

Z Wikipedii

Stefan Antosiewicz (ur. 2 marca 1918, zm. 15 maja 1998) – pułkownik, długoletni funkcjonariusz aparatu bezpieczeństwa PRL (Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego i Ministerstwa Spraw Wewnętrznych), m.in. pierwszy dyrektor (p.o. dyrektora) wywiadu Resortu Bezpieczeństwa Publicznego PKWN i Wydziału Wywiadu oraz Departamentu I Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego.

Pierwsze wyższe stanowisko w nowo utworzonym aparacie bezpieczeństwa objął 8 listopada 1944 - został zastępcą kierownika Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Lublinie; następnie objął (jako pełniący obowiązki) stanowisko dyrektora Samodzielnego Wydziału Wywiadu w Resorcie BP. Po przeformowaniu Resortów PKWN w ministerstwa objął stanowisko dyrektora Wydziału Wywiadu w Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego. 4 kwietnia objął (jako p.o.) funkcję kierownika Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Poznaniu; 3 czerwca objął to samo stanowisko w WUBP w Katowicach. 1 września 1948 przeniósł się do centrali MBP w Warszawie, gdzie zastąpił na stanowisku dyrektora Departamentu I MBP (kontrwywiadu) podpułkownika Artura Jastrzębskiego; pracował na tym stanowisku aż do likwidacji Ministerstwa Bezpieczeństwa Państwowego i zastąpieniu go Komitetem ds. Bezpieczeństwa Publicznego w 1954. Po utworzeniu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w tym samym roku przeszedł tam na stanowisko podsekretarza stanu (wiceministra). Odwołany 3 listopada 1959. Zmarł 15 maja 1998.

[edytuj] Bibliografia

• Leszek Pawlikowicz, Tajny front zimnej wojny. Uciekinierzy z polskich służb specjalnych 1956-1964, Oficyna Wydawnicza Rytm, Warszawa 2004, ISBN 83-7399-074-7.