Herb Sułkowic

Z Wikipedii

Herb Sułkowic przedstawia w czerwonej tarczy herbowej białego orła ze złotymi nogami, dziobem, językiem i przepaską sierpową na skrzydłach, w złotej koronie na głowie, pod nim srebrna odwrócona podkowa, po bokach złote gałązki cisu.

[edytuj] Historia i symbolika

Obecny herb przyjęto 26 października 2006, autorami projektu są Włodzimierz Chorązki (UJ Kraków) i Tomasz Rokicki (PK Kraków). Przedstawienie orła oparto na wzorze umieszczonym na sarkofagu króla Władysława Jagiełły, stanowi on nawiązanie do faktu iż niegdyś Sułkowice były wsią królewską. Także czerwień w barwie tarczy nawiązuje do barwy królewskiej. Podkowa jest zarówno symbolem szczęścia, jak i nawiązaniem do tradycji kowalstwa w Sułkowicach. Gałązki cisu nawiązują do miejscowej przyrody, z niegdyś licznych tu cisów ocalały jeszcze cisy Raciborskiego w Harbutowicach.

W historii Sułkowic znane są cztery inne, starsze herby. Najstarszy znany wzór, z odcisku pieczęci z 1843, jest niewyraźny, prawdopodobnie przedstawia jeźdźca na koniu. Kolejne przedstawienie to godło gminne z 1866, przedstawiające cztery skrzyżowane włócznie z proporcami oraz gwiazda sześcioramienna, być może symbolizujące cztery niwy na które, obok niwy należącej do plebana, dzieliła się wieś. Herbu tego używano do II wojny światowej.

Kolejny herb, już miejski, ustanowiono w 1969. Przedstawiał w czerwonej tarczy srebrnego orła, bez korony, nad połową koła zębatego oraz skrzyżowane narzędzia: młotek i szczypce.

W grudniu 1992 Rada Miasta i Gminy zastąpiła herb z 1969 innym wzorem. Przedstawiał w błękitnej tarczy stylizowaną choinkę z młotkiem zamiast pnia, spoczywającej na kowadle, znajdującym się między ramionami podkowy. Wzór ten zakwestionowała Komisja Heraldyczna MSWiA, jako niezgodny z zasadami heraldyki: nie przestrzega zasady alternacji barw (metal kładzie się na barwę i odwrotnie, nie należy kłaść barwy na barwę ani metalu na metal) oraz zawierał zbyt wiele elementów.

Nowo przyjęty herb jest już zgodny z regułami heraldycznymi.

[edytuj] Bibliografia

• Judasz, R. Mamy nowy herb w: "Klamra", dostępny online: [1]