Herb Zduńskiej Woli

Z Wikipedii

Herb miasta Zduńska Wola składa się z dwu osobnych herbów szlacheckich z klejnotami (czyli dodatkowymi ozdobami umieszczanymi na hełmie) i koronami (dodatkowo udostojniającymi herby rodowe). Są to herby Prawdzic i Ostoja (ten ostatni występuje też w godle Konstantynowa). W intencji projektantów mają one nawiązywać do herbów rodowych małżonków Złotnickich - założycieli miasta.

Pierwszy z herbów (Prawdzic) przedstawia w polu białym złotego wspiętego na dwóch łapach lwa, trzymającego złotą misę. Lew umieszczony jest nad czerwonym, blankowanym murem. Drugi (Ostoja) przedstawia w polu czerwonym srebrny miecz ze złotą rękojeścią umieszczony pomiędzy złotymi półksiężycami.

O ile pod względem historycznym herb ten jest uzasadniony, to heraldycznie jest on bardzo nietypowy i do tego stopnia nieprawidłowy, że nawet mennica warszawska odmówiła wykonania pieczęci miejskiej z jego podobizną. Tymczasem wystarczyłoby tylko zrezygnować z jednego z dwu herbów, klejnotów i koron lub połączyć oba godła szlacheckie na jednej podzielonej tarczy herbowej (jak w przypadku Ozorkowa), by uniknąć błędu. Można również zaprojektować zupełnie nowy herb, zgodny z zasadami heraldyki, a oparty np. na elementach obu wymienionych herbów szlacheckich, do których lokalna społeczność jest tak przywiązana. Stosowanie dwóch oddzielnych herbów w heraldyce municypalnej jest dopuszczone wyjątkowo tylko wówczas, gdy dane miasto powstało z połączenia dwóch oddzielnych miast o utrwalonych w tradycji, odrębnych herbach (np miasto Bielsko-Biała powstałe z połączenia dwóch sąsiadujących miast: Bielska i Białej ma prawidłowy herb podwójny).

Poprzedni znak Zduńskiej Woli, zaprojektowany w XIX wieku i przedstawiający trzy pszczoły, nawiązywał, z braku lepszych pomysłów, do szyldu miejscowej karczmy. Przestał być używany w 1976 roku.