Himring
Z Wikipedii
Himring – fikcyjne wzgórze J. R. R. Tolkiena mitologii Śródziemia.
Pojawia się w Silmarillionie.
Jest zaznaczone i podpisane na mapie Beleriandu dołączonej do tej książki.
- W angielskim oryginale – Himring
- Przekład Marii Skibniewskiej – Himring
Himring – wzgórze, położone na północnej granicy Beleriandu, największe spośród wzgórz leżących między przełęczą Aglon a Szczerbą Maglora. Był to pagór pozbawiony drzew, o płaskim wierzchołku. Otaczały go liczne, niższe pagórki. Tam właśnie wzniósł swoją twierdzę Maedhros, najstarszy z synów Fëanora i przez długi czas była to jego siedziba w Śródziemiu. Tą ważną fortecę obronił przed atakiem wojsk Morgotha podczas Dagor Bragollach (455 rok Pierwszej Ery)[1]. Ostatecznie twierdza na Himring została opuszczona przez Maedhrosa po straszliwej klęsce Nirnaeth Arnoediad (473 rok). Orkowie Morgotha albo obsadzili fortecę albo ją zburzyli. Samo wzgórze zostało zalane pod koniec Pierwszej Ery, gdy Beleriand został zniszczony podczas Wojny Gniewu. Ocalał jednak jego wierzchołek, który odtąd był znany jako wyspa Himling.
Nazwa Himring pochodzi z języka sindarin i (prawdopodobnie) znaczy w tej mowie Wiecznie zimny.
[edytuj] Przypis
- ↑ Daty dotyczące Pierwszej Ery podane są za hipotetyczną chronologią tej ery autorstwa Roberta Fostera (Encyklopedia Śródziemia) opracowaną tylko na podstawie Silmarillionu.
