Szczerba Maglora

Z Wikipedii

Szczerba Maglora – fikcyjna równina z mitologii Śródziemia, stworzonej przez J. R. R. Tolkiena.

Informacje na jego temat znajdują się w Silmarillionie. Jest zaznaczona i podpisana na mapie Beleriandu dołączonej do tej książki.

• W angielskim oryginale – Maglor’s Gap
• Przekład Marii Skibniewskiej – Szczerba Maglora

Szczerba Maglora – równina między wzgórzami otaczającymi Himring a wysuniętymi ostrogami gór Ered Luin, najtrudniejsze do obrony, północne wejście do Beleriandu. Po przybyciu Noldorów do Śródziemia, obszar ten objął we władanie Maglor, jeden z synów Fëanora. Rządził tam do czasu bitwy Dagor Bragollach (455 rok Pierwszej Ery)^[1], kiedy to smok Glaurung zniszczył te ziemie, a Maglor musiał stamtąd uciekać. Najpewniej później „szczerbę” na nowo obsadziły siły elfów, lecz po batalii Nirnaeth Arnoediad (473 rok), nikt już jej nie strzegł. Obszar ten przetrwał do końca Pierwszej Ery, kiedy to uległ (wraz z całym Beleriandem) zniszczeniu podczas Wojny Gniewu.

[edytuj] Przypis

1. ↑ Daty dotyczące Pierwszej Ery podane są za hipotetyczną chronologią tej ery autorstwa Roberta Fostera (Encyklopedia Śródziemia) opracowaną tylko na podstawie Silmarillionu.