Wojna Gniewu

Z Wikipedii

Wojna Gniewu – fikcyjna bitwa ze stworzonej przez J. R. R. Tolkiena mitologii Śródziemia.

Bitwa ta jest jedną sześciu wielkich batalii, stoczonych pomiędzy siłami elfów (i ludzi) a armiami Władcy Ciemności, Morgotha.

Jej przebieg opisano w jedynym z rozdziałów Silmarillionu.

W angielskim oryginale – War of Wrath / Great Battle
Przekład Marii Skibniewskiej – Wojna Gniewu / Wielka Bitwa

Uwaga! W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.

Wojna Gniewu – szósta z wielkich Bitew o Beleriand, stoczona w końcu Pierwszej Ery.

Wojna Gniewu zwana również Wielką Bitwą była odpowiedzią Valarów na prośbę, z którą do Valinoru zwrócił się Eärendil. Prosił on mianowicie o łaskę i pomoc dla obu Pokoleń Dzieci Iluvatara.

Valarowie i elfowie zamieszkujący Nieśmiertelne Krainy, w tym Vanyarowie i nie zbuntowana część Noldorów, ruszyli na ostatnią wojnę z Morgothem. Niewiele wiadomo o pochodzie armii Manwëgo na północ. Morgoth zgromadził wszystkie swoje siły na równinie Anfauglith, w krytycznym momencie rzucił do walki skrzydlate smoki, które do tej pory nie były wypuszczane. Atak Armii Zachodu załamałby się, gdyby nie nadejście niespodziewanej pomocy. Z odsieczą przybył Eärendil na swym okręcie, a wraz z nim wszystkie wielkie ptaki niebios, których wodzem był Thorondor. Z ręki Eärendila zginął Ankalagon Czarny - najpotężniejszy ze smoków.

W bitwie tej wytępiono nieprzeliczone zastępy orków, unicestwiono niemal wszystkich Balrogów i smoki, otworzono wszystkie lochy i jaskinie Angbandu. Wypuszczono jeńców, a przyparty do muru Melkor błagał o litość i pokój. Jednak tym razem Valarowie nie dali się zwieść jego kłamstwom:

Odrąbano mu stopy, więc runął na twarz, wtedy spętano go tym samym, co przed wiekami, łańcuchem Angainorem, żelazną koronę przekuto na obrożę, którą opasano mu szyję, głowę mu przygięto aż do kolan.^[1]

Tak unicestwiono Królestwo Zła, a Morgotha wyrzucono poza obszar Ardy, w Bezczasową Pustkę. Po wojnie Eönwë, herold Manwëgo wezwał wszystkie elfy Beleriandu, żeby opuściły Śródziemie. Wtedy to wiele statków odpłynęło na zachód do Valinoru, nie wszystkie elfy jednak to uczyniły.