Hipotonia

Z Wikipedii

	Niedociśnienie tętnicze
()
ICD-10:	I95
I95.0 Samoistne niedociśnienie tętnicze
I95.1 Niedociśnienie tętnicze ortostatyczne
I95.2 Niedociśnienie tętnicze wywołane przez leki
I95.3 {{{X.3}}}
I95.4 {{{X.4}}}
I95.5 {{{X.5}}}
I95.6 {{{X.6}}}
I95.7 {{{X.7}}}
I95.8 Inne niedociśnienie tętnicze
I95.9 Niedociśnienie tętnicze, nie określone

Hipotonia (niedociśnienie) - obniżenie ciśnienia tętniczego poniżej 100 mmHg ciśnienia skurczowego i 60 mmHg ciśnienia rozkurczowego. Problem dotyczy około 1-2% społeczeństwa. Hipotonia to także zmniejszenie napięcia (np. mięśni).

Spis treści

1 Rodzaje
2 Objawy
3 Postępowanie
- 3.1 Niefarmakologiczne
- 3.2 Farmakologiczne
4 Przypisy

[edytuj] Rodzaje

[edytuj] Niedociśnienie pierwotne

Jest to najczęstsza postać.

o nieznanym pochodzeniu
utrzymuje się przewlekle
częściej występuje u osób szczupłych
skłonność częściowo dziedziczna.

[edytuj] Niedociśnienie ortostatyczne

W tym przypadku niedociśnienie powstaje w wyniku zaburzeń regulacji ciśnienia przy gwałtownym wstawaniu lub długim staniu. Krew gromadzi się poniżej serca, co zmniejsza ilość tłoczonej przez nie krwi. Jest najczęstszą przyczyną omdleń u osób z nadciśnieniem. Dotyczy 5% osób powyżej 70 lat i 10% powyżej 80. Odsetek ten jest większy u cierpiących na choroby krążenia i cukrzycę. Zwiększa 2 razy ryzyko zgonu po 70. U około 50% chorych występuje osłabienie funkcji poznawczych.

Hipotonię ortostatyczną można rozpoznać wtedy, gdy zmiana pozycji ciała z leżącej na stojącą powoduje spadek ciśnienia skurczowego o 4 kPa (30 mmHg) lub ciśnienia rozkurczowego o 1,33 kPa(10 mmHg).

Hipotonia ortostatyczna, zwana też podciśnieniem ortostatycznym jest działaniem niepożądanym wielu leków, szczególnie tych, które są stosowane w terapii nadciśnienia tętniczego.

[edytuj] Niedociśnienie wtórne

Jest to niedociśnienie występujące jako powikłanie innych chorób:

układu krążenia,
neuropatii autonomicznej (uszkodzenia wegetatywnego układu nerwowego) np. w chorobie Parkinsona
niedoczynności
- kory nadnerczy (choroba Addisona)
- płata przysadki mózgowej
- tarczycy
infekcji
cukrzycy
zmniejszenia ilości krążącej krwi (z powodu krwawienia lub odwodnienie)
przedawkowania leków hipotensyjnych
skutek uboczny lewodopy i agonistów receptorów dopaminergicznych podawanych w chorobie Parkinsona
nadużycia alkoholu
w wyniku długotrwałego leżenia u przewlekle chorych, kiedy dochodzi do rozluźnienia naczyń krwionośnych.

[edytuj] Objawy

zwiększona senność
osłabienie
zaburzenia koncentracji
bóle głowy
zawroty głowy i mroczki przed oczami
szum w uszach
nastroje depresyjne
wewnętrzny niepokój
ziębnięcie rąk i stóp
ból karku w pozycji stojącej
temperatura poniżej 36-37

[edytuj] Postępowanie

[edytuj] Niefarmakologiczne

picie dużej ilości płynów (2-2,5 l/dobę)
zwiększenie ilości spożywanej soli (10-20 g/dzień)
unikanie obfitych posiłków
regularna aktywność fizyczna
prysznic na przemian ciepłą i zimną wodą
kofeina (do 400 mg na dobę; kobiety w ciąży - do 300 mg)
niketamid (do 1500 mg na dobę)
strychnina (w dawkach dobowych nieprzekraczających 5 mg, jednak zazwyczaj w znacznie mniejszych - aby uniknąć niebezpieczeństwa zatrucia)
ułożenie głowy kilkanaście cm powyżej poziomu stymuluje uwalnianie reniny i zmniejszanie produkcji moczu
siedzenie z nogą założoną na nogę^[1], noszenie pończoch uciskowych lub elastycznych bandaży uciskowych. Zmniejsza to ilość krwi zalegającej w nogach.

[edytuj] Farmakologiczne

Leczenie farmakologiczne stosuje się w przypadku niedociśnienia ortostatycznego i pierwotnego, gdy postępowanie niefarmakologiczne nie przynosi zadowalających rezultatów.

Zaczyna się od