HMS Queen Elizabeth (1915)
Z Wikipedii
| HMS Queen Elizabeth | |
 |
|
| Historia |  |
|---|---|
| Położenie stępki | 21 października 1912 |
| Wodowanie | 16 października 1913 |
| Oddanie do służby | 1915 |
| Wycofanie ze służby | 1948 |
| Status okrętu | złomowany |
| Stocznia | Portsmouth |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność | pełna - 33020 ton |
| Długość | 195,3 m |
| Szerokość | 27,5 m |
| Zanurzenie | 10,4 m |
| Napęd | maszynownia o mocy 73 973 koni mechanicznych |
| Prędkość | 24 węzłów |
| Zasięg | 8 600 mil morskich przy prędkości 12,5 węzła 3 900 mil morskich przy prędkości 21 węzłów |
| Załoga | 950-1300 oficerów i marynarzy |
| Uzbrojenie | 8 dział 381 mm, 12 pojedynczych dział Mk XII kalibru 152 mm, 2 pojedyncze działa przeciwlotnicze kalibru 76 mm, 3 pojedyncze działa salutacyjne kalibru 47 mm (3 funtowe), 4 wyrzutnie torped kalibru 533 mm |
 Galeria w Wikimedia Commons |
|
HMS "Queen Elizabeth" był okrętem głównym pancerników typu Queen Elizabeth - drednotów brytyjskich. Okręt został nazwany od Elżbiety I. Uczestniczył w obu wojnach światowych.
Spis treści |
[edytuj] Historia okrętu
[edytuj] Pierwsza wojna światowa
Okręt został zwodowany 16 października 1913 w Portsmouth, Hampshire i wszedł do służby w styczniu 1915 podczas I wojny światowej.
Gdy stale był w fazie testów końcowych na Morzu Śródziemnym, "Queen Elizabeth" został wysłany w Dardanele, gdzie uczestniczył w alianckiej próbie wyeliminowania Imperium Ottomańskiego z wojny. Był tam jedynym nowoczesnym pancernikiem i wraz z krążownikami liniowymi i pancernikami - predrednotami ostrzeliwał cele tureckie. "Queen Elizabeth" był okrętem flagowym w czasie przygotowań do operacje morskiej w Cieśninie Dardanelskiej i prowadził pierwszą linie brytyjskich pancerników w decydującej bitwie 18 marca 1915. Podczas inwazji na Gallipoli 25 kwietnia pancernik był okrętem flagowym generała sir Iana Hamiltona, dowódcy Śródziemnomorskich Sił Ekspedycyjnych. Jednak po zatopieniu HMS "Goliath" przez turecki okręt torpedowy 12 maja, "Queen Elizabeth" został natychmiast wycofany na bezpieczniejszą pozycję.
Później dołączył do 5th Battle Squadron, dowodzonego przez admirała Hugh Evan-Thomasa. Jednostka składała się z wszystkich pancerników typu Queen Elizabeth i wchodziła w skład Grand Fleet bazującej w Scapa Flow. Jednak nie uczestniczył wraz ze swymi siostrzanymi okrętami w bitwie jutlandzkiej, ponieważ był wtedy w doku na przeglądzie.
[edytuj] Dwudziestolecie międzywojenne
Pomiędzy wojnami pancernik był okrętem flagowym Brytyjskiej Floty Atlantyckiej w latach 1919 - 1924. Od 1924 był okrętem flagowym Brytyjskiej Floty Śródziemnomorskiej. Został mocno przebudowany, m. in. przebudowano wszystkie nadbudówki, usunięto działa kalibru 152 i zastąpiono działami kalibru 114 mm, oraz zwiększono liczbę mniejszych działek przeciwlotniczych. Otrzymał także katapultę do wystrzeliwania samolotu oraz pomieszczeniem do przechowywania.
[edytuj] Druga wojna światowa
Podczas II wojny światowej pancernik był częścią Brytyjskiej Floty Śródziemnomorskiej. Został zaminowany i zatopiony przez włoskich nurków podczas ataku żywych torped na port aleksandryjski 18 grudnia 1941. Osiadł na dnie w płytkiej wodzie, ale jego pokład był ponad powierzchnią, a włoscy marynarze zostali ujęci. Brytyjczycy mogli utrzymywać iluzję tego, że okręty są w dobrym stanie do momentu, co ukrywało słabość brytyjskich sił na tym terenie. Następnie został podniesiony i popłynął prowizorycznie naprawiony na remont do stoczni w Norfolk w Stanach Zjednoczonych. Później został wysłany na Pacyfik, gdzie służył od 1944, biorąc udział w rajdach na japońskie bazy w Indonezji. Wrócił do Brytanii w lipcu 1948 i został sprzedany na złom w marcu 1948.
[edytuj] Zobacz też
- inne okręty noszące nazwę HMS "Queen Elizabeth".
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Strona dotycząca "Queen Elizabeth" na battleships-cruisers.co.uk
- Galeria fotograficzna Maritimequest dotycząca HMS "Queen Elizabeth"
"Queen Elizabeth" • "Warspite" • "Valiant" • "Barham" • "Malaya"
