Hui

Z Wikipedii

Hui, Huihui (wym. huej, chiń. Huizu 回族), zwani także "chińskimi muzułmanami" (ang.– Sino–Muslims) – jedna z 55 mniejszości etnicznych oficjalnie uznawanych przez rząd ChRL. Liczebność ok. 9 milionów.

Powszechnie uważa się ich za potomków arabskich i perskich kupców osiedlających się w Chinach od czasów dynastii Tang (IX-X w.) i wyznających islam żołnierzy armii mongolskich z czasów dynastii Yuan (XIII w.). W dalszym ciągu rozwoju społeczności Hui ważną rolę odegrały małżeństwa z chińskimi kobietami i konwersja miejscowej ludności chińskiej na islam.

Posługują się na co dzień dialektem języka chińskiego dominującym w miejscu ich zamieszkania. W niektórych regionach (Tybet, południowy Junnan, Mongolia Wewnętrzna) posługują się innymi językami - tybetańskim, daiskim, baiskim, mongolskim. Zamieszkują w rozproszeniu cały obszar ChRL.

Największe skupiska Hui w Chinach - Huejski Region Autonomiczny Ningxia, prowincje Gansu, Henan, Ujgurski Region Autonomiczny Sinkiang, Qinghai, Junnan, Szantung. Zróżnicowani pod względem kulturowym. Wyznają islam sunnicki, hanafickiej szkoły prawnej, na północnym zachodzie tradycyjnie silna pozycja bractw sufickich, przede wszystkim Nakszbandijji.

W latach 70. XIX wieku część Hui z prowincji Shaanxi i Gansu wyemigrowała w wyniku powstania przeciwko mandżurskiej dynastii Qing do rosyjskiej Azji Centralnej. Ich potomkowie zamieszkują do dziś Kazachstan i Kirgistan, gdzie znani są jako Dunganie. Do dziś posługują się dialektami chińskimi z Shaanxi i Gansu, do zapisu których używają cyrylicy. Nazwa Dunganie w odniesieniu do Hui używana jest także przez Ujgurów w Sinkiangu.