Iłarion Makariopolski

Z Wikipedii

Iłarion Makariopolski (ur. 1812, Elena, zm. 1875, Konstantynopol) - bułgarski duchowny, walczący o wolność Bułgarii oraz niezależność cerkwi bułgarskiej od duchowieństwa greckiego.

Iłarion Makariopolski w 1832 r. wstąpił do Klasztoru Chilendarskiego na Górze Athos. Nauki pobierał w seminarium duchownym Kuruczeszme w Konstantynopolu, jednocześnie rozwijając działalność patriotyczną w środowisku miejscowych emigrantów bułgarskich. Po powrocie na ziemie bułgarskie, wraz Neofitem Bozwelim stanął na czele walki o niezależność cerkwi bułgarskiej od zwierzchnictwa greckiego. Domagał się zastąpienia na terenie Bułgarii duchowieństwa greckiego i greckojęzycznego bułgarskim, a także stałej reprezentacji bułgarskiej cerkwi przy rządzie tureckim, co oznaczało praktycznie zerwanie z podległością cerkwi greckiej. Za swą działalność, wymierzoną w duchowieństwo greckie, Makariopolski został zesłany na Świętą Górę, gdzie spędził pięć lat (1845-1850).

Podczas nabożeństwa wielkanocnego 3 kwietnia 1860 demonstracyjnie pominął imię patriarchy konstantynopolitańskiego, uznając to za symboliczny gest, oznaczający zerwanie podległości patriarsze. Za swój postępek został zesłany w głąb państwa tureckiego (1861-1864).

Po utworzeniu egzarchatu bułgarskiego (1870) Makariopolski został członkiem Tymczasowej Rady Egzarchatu oraz jego pierwszego synodu. Od 1872 r. był metropolitą Tyrnowa