Ignacy Miączyński (1760-1809)
Z Wikipedii
Ignacy Miączyński herbu Suchekomnaty (ur. 8 lipca 1760, zm. 25 października 1809) – hrabia (1803), syn Józefa Miączyńskiego (rotmistrza, starosty kamonackiego). Często mylony z innym Ignacym Miączyńskim z Galicji.
Starosta szmidzyński, rotmistrz kawalerii, marszałek Stanów Galicyjskich, poseł do Napoleona I. Swoją młodość spędził na nauce w Paryżu. Od 1784 mąż Anny z Bielskich herbu Jelita. Był właścicielem ogromnych terenów Pieniak i okolicznych miejscowości (13 tys. hektarów), fundator klasztoru i szpitala Sióstr Miłosierdzia w Załoźcach, klasztoru bazylianów w Podhorcach.
[edytuj] Potomkowie
- Mateusz Miączyński (ur. 1799, zm. 1863) – mąż Klementyny Potockiej,
- Alfonsyna Miączyńska (1836, zm. 1919) – Włodzimierz Dzieduszycki, założyciele Muzeum im. Dzieduszyckich
