Ignacy Miączyński (1767-1840)
Z Wikipedii
Ignacy Miączyński herbu Suchekomnaty (ur. 1767 – zm. 1840) – prezes Senatu w czasie powstania listopadowego, senator-wojewoda Królestwa Polskiego od 1825, senator-kasztelan od 1818, rezydent rosyjski oraz honorowy obywatel w Rzeczypospolitej Krakowskiej, członek Rządu Centralnego Wojskowego Tymczasowego Obojga Galicji w 1809.
Syn Władysława Miączyńskiego, konfederata barskiego, oraz Magdaleny Krzemienieckiej herbu Grzymała (herb szlachecki). Bratanek Józefa Miączyńskiego (1740-1800). Mąż Salmoneli Suchackiej h. Poraj.
Był jednym z założycieli Towarzystwa kredytowego ziemiańskiego w Królestwie Polskim, którego był prezesem. Pod koniec swojego życia wstąpił do loży masońskiej w Warszawie, był jej ostatnim wielkim mistrzem. Był właścicielem trzech majątków Pozdzeniec, Miedzno, Borowe, W 1818 został doktorem honoris causa Wydziału Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego.
[edytuj] Potomkowie
- Henryk Miączyński (zm. 1861) – dziedzic majątku Rudniki
[edytuj] Zobacz też
Adam Jerzy Czartoryski • Ignacy Miączyński • Franciszek Salezy Nakwaski • Maciej Wodziński • Antoni Gliszczyński • Michał Kochanowski • Michał Gedeon Radziwiłł • Antoni Jan Ostrowski
Stanisław Kostka Zamoyski • Maksymilian Lewicki • Marcin Badeni • Jan Bąkowski • Tomasz Dąbski • Józef Dzierzkowski • Jacek Fredro • Franciszek Grabowski • Józef Koźmian • Józef Lewicki • Tadeusz Matuszewicz • Ignacy Miączyński • Piotr Orzechowski Izydor Pietruski • Jan Tarnowski • Jan Uruski • Józef Wielhorski