Ilia Karaimowicz

Z Wikipedii

Ilja Karaimowicz (ukr.: Ілляш Караїмович), data urodzenia nieznana — zmarł 4 maja 1648 — kozak rejestrowy, pułkownik pułku perejasławskiego kozaków rejestrowych, uczestnik powstania Pawluka w 1637 roku, starszy wojska rejestrowego w latach 1637—1648. Znany także jako Iwan Illjasz (Іван Ілляш) i Illjasz Ormjanczyk (Ілляш Ормянчик).

[edytuj] Kariera wojskowa

W kwietniu 1634 roku, podczas wojny polsko-rosyjska (1632-1634) Ilja Karaimowicz wraz z Jakubem Ostrzaninem dowodził oddziałami kozackimi wchodzącymi w skład korpusu Żółkiewskiego i Wiśniewskiego.

W 1638 roku pod dowództwem Ilji Karaimowicza 4 tysiące kozaków rejestrowych wraz z wojskami polskimi dokonało marszu na Ukrainę w celu zdobycia Siczy Zaporoskiej. Zaporożcy na czele z koszowym Dymitrem Hunią odparli szturm wojsk polsko-kozackich, po czym część wojsk Karaimowicza przeszło na stronę broniących się. Nieco później, w tym samym roku Karaimowicz brał udział w tłumieniu Powstanie Ostranicy i Huni.

W 1646 roku wraz ze starszyzną kozacką wśród której był Iwan Barabasz i Bohdan Chmielnicki otrzymali od króla Władysława IV w Warszawie przywileje i znaczną sumę pieniędzy na przygotowanie na Ukrainie wojska kozackiego ma planowaną wojnę z Turcją^[1].

W roku 1648 na początku Powstania Chmielnickiego Karaimowicz i Barabasz wystąpili na czele kozaków rejestrowych przeciwko powstańcom. 4 maja 1648 na kozackiej radzie kozacy rejestrowi postanowili przejść na stronę powstańców a Karaiamowicz i Barabasz zostali skazani na śmierć.

[edytuj] Źródła

• Літопис Самовидця. видання підготував Я. І. Дзира. — Київ: «Наукова думка», 1971. — 208 с.
• Дзира Я. І. Українська історіографія другої половини XVII ст. та перекази про Богдана Хмельницького. — Історіографічні дослідження в Українській РСР, вип. l, К., 1968, стор. 178 — 186.
• Яворницький Д.І. Історія запорозьських козаків. Т.2. Коментарі Г. Я. Сергіенка

Przypisy