Ilich Ramírez Sánchez

Z Wikipedii

Ilich Ramírez Sánchez, pseudonim Carlos (ur. 12 października 1949 w Caracas, w Wenezueli) – jeden z najbardziej znanych terrorystów, zwany przez prasę Szakalem. Pracował jako najemnik dla wielu organizacji terrorystycznych. W latach 80. XX w. był najbardziej poszukiwanym przestępcą świata. Schwytany w 1994, obecnie odsiaduje karę dożywotniego pozbawienia wolności we Francji.

[edytuj] Biografia

Nastoletni Ilich został przez ojca-marksistę, który nadał mu imię po Włodzimierzu Leninie, wysłany do szkoły partyzantów na Kubie, gdzie nauczono go posługiwania się bronią i materiałami wybuchowymi. Następnie trafił do ZSRR, na studia w moskiewskim Uniwersytecie im. Patrice'a Lumumby. Za niepoważne traktowanie uczelni został skreślony z listy studentów w 1970. Jest absolwentem jednej z najbardziej uznanych uczelni świata – London School of Economics.

Niedługo potem związał się z Ludowym Frontem Wyzwolenia Palestyny – prawdopdobnie właśnie w obozie szkoleniowym tej organizacji zdobył przydomek Carlos. W czerwcu 1973, po udanym zamachu Mossadu na Mohammeda Boudię, czołowej postaci LFWP w Europie, Carlos przeprowadził swój pierwszy znaczący atak terrorystyczny – w odwecie za śmierć Boudii usiłował zabić żydowskiego biznesmena Edwarda Sieffa, jednego z szefów Marks and Spencer w Wielkiej Brytanii. Terroryście udało się oddać strzał, ale kula odbiła się rykoszetem od zębów ofiary i utkwiła w szyi. Sieff przeżył.

Kolejną dużą akcją były dokonane 13 i 17 stycznia 1975 roku zamachy na pasażerskie samoloty El Al, po fali porwań w latach 60. jednej z najlepiej chronionych linii lotniczych. Carlosowi i jego wspólnikom udało się przemycić na teren paryskiego lotniska Orly granatnik przeciwpancerny RPG-7. Cel został jednak chybiony, pociski uszkodziły jugosłowiański odrzutowiec i budynek lotniska.

Najważniejszą operacją w karierze Carlosa było wtargnięcie na wiedeńskie spotkanie jedenastu ministrów krajów OPEC 21 grudnia 1975 roku. Sześciu terrorystów zabiło trzy osoby, raniło siedem i wzięło 81 zakładników, w tym ministrów OPEC i obywateli Austrii, żądając oddania im do dyspozycji samolotu i grożąc zabiciem saudyjskich oraz irańskich zakładników. Żądanie zostało spełnione, a terroryści zwolnili 41 Austriaków i odlecieli z resztą zakładników do Algieru. 23 grudnia zakładników uwolniono w Algierze (szacuje się, że suma okupu wyniosła ok. 50 milionów dolarów), a terroryści oddali się w ręce algierskich władz i 29 grudnia otrzymali azyl. Następnego dnia byli już w Libii. Pojawiły się spekulacje, że operacja w Wiedniu w dużej części była sfinansowana przez przywódcę Libii, pułkownika Muammara Kadafiego.

W 1976 Carlos zniknął. Ponownie zrobiło się o nim głośno, gdy dwóch jego agentów wpadło w ręce francuskiej policji; zagroził wtedy rozpoczęciem kampanii terrorystycznej.

W 1984 r. Organizacja na rzecz Arabskiej Walki Zbrojnej prowadzona i finansowana przez terrorystę wysadziła w powietrze urządzenia kolejowe we Francji oraz francuskie centra kulturalne w Berlinie i Trypolisie.

Dziesięć lat późnej mieszkający wówczas w Damaszku Carlos został pojmany podczas pobytu w Chartumie. Krótki proces odbył się trzy lata później. Ilich Ramírez Sánchez został skazany na dożywotnie pozbawienie wolności. Obecnie jest osadzony w więzieniu Clairvaux.

[edytuj] Carlos w kulturze masowej

Był inspiracją dla wielu twórców, choć najprawdopodobniej sam się wzorował na postaci "Szakala" z powieści Dzień Szakala Fredericka Forsytha. Na podstawie tej powieści powstał film Dzień Szakala oraz jego remake Szakal.

Powstał również film na podstawie prawdziwych wydarzeń wymiesznych z fikcyjnymi o próbie ujęcia Szakala przez CIA – The Assignment / Misja specjalna z Donaldem Sutherland'em i Aidan'em Quinn'em.

Jego wizerunek został także wykorzystany w bestselerowych powieściach przez Roberta Ludluma z cyklu Tożsamość Bourne'a.

W oparciu o słynne zdjęcie Carlosa powstała okładka płyty It's Great When You're Straight... Yeah brytyjskiego zespołu Black Grape.